Ψηφίδα

Μόνο από πείσμα παραμένω ζωντανός
Ή μάλλον από τύψεις.
Απ’ τις τύψεις του τι και πόσα δεν θα ζήσω
Αν πεθάνω μια ανέφελη βραδιά,
Απ’ τις τύψεις γι’ αυτούς που θ’ αφήσω
Πίσω μου κι αλλά,
Για τα ανεκπλήρωτά μου θέλω.
Ο θάνατος κάθε τόσο με καλεί ερωτικά
Μια κάποια λύτρωση υπόσχεται
Απ’ όσα με βαραίνουν,
Τα λόγια του γίνονται όλο και πιο πειστικά
Καθώς το μέσα μου αργά το αναδεύουν.
Αλλά του αντιστέκομαι,
Κι από πείσμα παραμένω ζωντανός,
Διατηρώντας ίσως μια κρυφή ελπίδα και
Τηρώντας μιαν υπόσχεση
Που δεν έδωσα ποτέ μου.