Eat the World: A Collection of Poems by Marina Diamandis
-
It has been a few years since I last wrote a book review so perhaps I am a
little bit rusty but here it goes.
To begin with let me say that I first came...
Πριν από 5 εβδομάδες
9 σχόλια:
Ποιός ξέρει ποιές χαρούμενες φωνές κάποτε χάριζαν ζωή σε αυτά τα μαραμένα κουφάρια του σήμερα...
Καλή χρονιά Λάκη
κάτι έτσι εν τζαι ο άγιος σοζώμενος, κοντά στο δάλι
πριν μερικά χρόνια υπήρχε εκεί ένας βοσκός,ο τελευταίος κάτοικος.
Αν θυμάμαι καλά πρόκειται για τουρκοχώρι. Μπορεί για αυτό να αφέθηκε τόσο μόνο...
θλιψη μου προκαλουν ολες αυτες οι εικόνες!
Ελλάδα εγκαταλελειμένη...
Τι κακιά συνήθεια των ανθρώπων η εγκατάλειψη!
Εγκατέλειψη με κεφαλαίο Ε μάλιστα! Κρίμα και φαίνεται όμορφο χωριό :-(
Δυοσμαράκι: Ακριβώς. Ποιος ξέρει πια; Καλησπέα
Ασπρόμαυρο: Έχει δώδεκα χρόνια να περάσω από κει. Υποθέτω θα είναι σε ακόμη χειρότερη κατάσταση απ' ό,τι το θυμάμαι.
Θάλασσα Μοβ: Έτσι όπως τα λες είναι. Είδαμε δυο βόσκους, αλλά ήτανε κι οι δυο ξένοι.
Ρίκη: Από την Κύπρο είναι οι φωτογραφίες, αλλά είμαι σίγουρος ότι και στην Ελλάδα τα πράγματα δεν είναι καλύτερα.
Μαριώ: Κακιά συνήθεια, αλλά κάποτε αναγκαία. Ευτυχώς τα πράγματα άρχισαν να φτιάχνουν κάπως, με τα νέα μέσα επικοινωνίες, αλλά και με τους νέους δρόμους.
Σοφία: Απόλυτα γαλήνιο χωριό. Ξεχωριστό.
Καλή βδομάδα σε όλους
Κρίμα...ολοένα με τον Α ή Β τρόπο η παραδοσιακή αρχιτεκτονική του λαού σβήνει...Ανθρώπινα λάθη τραγικά!!!
Με θλίβει η εγκατάλειψη, αλλά ταυτόχρονα με συνερπάζει... πιάνω τον εαυτό μου συχνά να φωτογραφίζει εγκαταλελειμμένα σπίτια. Η φθορά με γοητεύει και μου θυμίζει τον κύκλο της ζωής
Δημοσίευση σχολίου