Μη μου μιλάς για το
τι μπορώ και τι δεν μπορώ να κάνω.
Όλα τα μπορώ.
Από πάντοτε.
Αλλά αυτό που πάνω
απ' όλα μετράει για μένα είναι
η στιγμή.
Κι η κάθε στιγμή
είναι διαφορετική.
Τη μια με οδηγεί από
δω και την άλλη από κει.
Τα όνειρά μου μπορούν
να περιμένουν.
Μα όχι για πολύ.
Τα όνειρά σου για
μένα ας περιμένουν
δε θα πραγματοποιηθούν
ποτέ.
Γεννήθηκα ελεύθερος
αφέντης του εαυτού μου
και όχι υποτακτικός
σου.
Κι αν επέλεξα κάποιες
σκλαβιές αυτές ήταν
της μαθητείας μου
μιας μαθητείας που
δε λέει ακόμη να φτάσει
στο τέλος της.
Δεν ξέχασα τα λόγια
και τις προτροπές σου
αλλά ποτέ δε θέλησα
να γίνω κοινωνός
στο μυστικό της
καθημερινής μιζέριας
που αποκαλείς ζωή.
Ξέρω ότι θες το
καλύτερο για μένα αλλά
το δικό μου καλύτερο
δε θα μπορούσε να είναι
πιο διαφορετικό απ'
το δικό σου.
Εσύ σκέφτεσαι εφήμερα
μόνο το σήμερα και
την πρόσκαιρη δικαίωση
των προσδοκιών σου.
Εγώ σκέφτομαι το
χθες
μελετώ το σήμερα
οραματίζομαι δίχως
να προσπαθώ
το αύριο.
Βγάλε λοιπόν τον
σκασμό και
άσε με να είμαι ο
εαυτός μου
να με ορίζω
κι αν τα όνειρά σου
για μένα δε βγουν αληθινά
μη ανησυχείς
τα δικά μου κάποτε
θα το κάνουν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου