Της αρέσει να περπατά μέσα
στο δάσος, αφού τότε νιώθει πιο πολύ ο εαυτός της – αυτός ο εαυτός που έχασε στους
δρόμους της πόλης.
Επιστρέφει στη φύση όσο πιο
συχνά μπορεί, αλλά πάντα νιώθει ένα κενό μέσα της, αισθάνεται σχεδόν αδύναμη να
απολαύσει όσο πρέπει την ομορφιά της. Πολλές φορές σκέφτεται να τα παρατήσει
όλα και, κάλλιο αργά παρά ποτέ, να επιστρέψει στις ρίζες της, μα πάντα κάτι
συμβαίνει κι έτσι αυτή η σκέψη δεν γίνεται πράξη. Αν γινόταν…
Αν γινόταν ίσως να ένιωθε
και πάλι τόσο ευτυχισμένη όσο παλιά. Όπως τότε που ήξερε όλα τα ονόματα των
δέντρων και των λουλουδιών και που αναγνώριζε τις λαλιές των πουλιών. Όπως
τότε… αλλά…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου