Θα έπρεπε να είχε αφυπηρετήσει μέχρι τώρα, αλλά δεν
το έκανε και δεν πρόκειται να το κάνει. Η σύνταξη δεν της πάει. Δεν μπορεί να
κάθεται στο σπίτι όλη μέρα και να μην κάνει τίποτα ή να τριγυρνά στα σπίτια των
συνομηλίκων φιλενάδων της και να πίνει καφέδες αναθυμούμενη τα παλιά.
Σε όλους αρέσει να θυμούνται τα παλιά, θα μου πείτε.
Ε, λοιπόν, ίσως αυτή η γυναίκα ν’ αποτελεί την εξαίρεση στον κανόνα, ίσως να
προτιμά να σκέφτεται μονάχα τα σημερινά: τα παιδιά και τα εγγονάκια της, τη
δουλειά στα χωράφια και στο σπίτι και την τουριστική, κατά κύριο λόγο, αγορά
της Κυριακής.
Τα κόκαλα βαριά, το βλέμμα σοφό, κι η ζωή είναι
ακόμη εδώ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου