Ξάπλωνα, σκεφτόμενη
τη νύχτα χθες
πώς να βρω στην ψυχή μου
μια φωλιά
όπου το νερό δεν είναι
διψασμένο
και το καρβέλι το ψωμί δεν
είναι πέτρινο.
Αντιλήφθηκα κάτι
και δεν πιστεύω ότι κάνω
λάθος,
ότι κανείς,
μα κανείς,
δεν μπορεί να τα καταφέρει
εκεί έξω μοναχός.
Μόνος, ολομόναχος
κανείς, μα κανείς,
δεν μπορεί να τα καταφέρει
εκεί έξω μοναχός.
Υπάρχουν κάτι
εκατομμυριούχοι
με λεφτά που δεν μπορούν
να τα χαρούν
των οποίων οι γυναίκες σαν
σειρήνες τριγυρνούν
ενώ τα παιδιά τους
τραγουδάν τα μπλουζ.
Έχουν ακριβούς γιατρούς
για να γιατρέψουν τις πέτρινες
καρδιές τους.
Αλλά κανείς,
όχι, κανείς
δεν μπορεί να τα καταφέρει
εκεί έξω μοναχός.
Μόνος, ολομόναχος
κανείς, μα κανείς,
δεν μπορεί να τα καταφέρει
εκεί έξω μοναχός.
Τώρα αν μ' ακούσετε
προσεκτικά
θα σας πω αυτό που ξέρω
εγώ,
καταιγίδας σύννεφα
μαζεύονται
ο αέρας θ' αρχίσει να φυσά
των ανθρώπων η φυλή
υποφέρει
αφού κανείς,
μα κανείς,
δεν μπορεί να τα καταφέρει
εκεί έξω μοναχός.
Μόνος, ολομόναχος
κανείς, μα κανείς,
δεν μπορεί να τα καταφέρει
εκεί έξω μοναχός.
Σε δική μου μετάφραση από τα αγγλικά.
Η εικόνα είναι παρμένη από εδώ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου