Τώρα θα μετρήσουμε ως το
δώδεκα
και θα μείνουμε όλοι
ακίνητοι.
Για μια φορά στην
επιφάνεια της γης
ας μη μιλήσουμε σε καμία
γλώσσα˙
ας σταματήσουμε για ένα
δευτερόλεπτο,
κι ας μην κουνούμε τα
χέρια μας τόσο πολύ.
Θα είναι μια στιγμή
εξωτική
δίχως βιάση, χωρίς
μηχανές˙
θα είμαστε όλοι μαζί
σε μια άξαφνη παραξενιά.
Η ψαράς στην κρύα θάλασσα
δε θα βλάπτει τις φάλαινες
κι ο άντρας που μαζεύει
αλάτι
θα κοιτά τα πληγωμένα του
χέρια.
Αυτοί που ετοιμάζουν νέους
πολέμους,
πολέμους με αέρια,
πολέμους με φωτιά,
νίκες χωρίς επιζήσαντες,
θα φορέσουν ρούχα καθαρά
και θα βγουν βόλτα με τ'
αδέλφια τους
στη σκιά, κάνοντας τίποτα
το συγκεκριμένο.
Αυτό που θέλω δεν μπορεί
να συγκριθεί
με την πλήρη αδράνεια.
Αυτό που το απασχολεί είν'
η ζωή˙
δε θέλω πάρε-δώσε με το
θάνατο.
Αν δεν ήμασταν τόσο μονόχνοτοι
επιμένοντας να κρατούμε
τις ζωές μας εν κινήσει,
κι αν για μια φορά δεν
κάναμε τίποτα,
τότε ίσως μια πελώρια σιγή
θα μπορούσε να διακόψει
αυτή τη θλίψη
της αδυναμίας μας να
καταλάβουμε τους εαυτούς μας
και της τάσης μας να τους
απειλούμε με θάνατο.
Ίσως η γη μπορεί να μας
διδάξει
όπως όταν όλα φαίνονται
νεκρά σ' αυτή
αλλά αργότερα
αποδεικνύονται ζωντανά.
Τώρα θα μετρήσω ως το
δώδεκα
κι εσείς θα μείνετε
σιωπηλοί κι εγώ θα φύγω.
Σε δική μου μετάφραση από τα αγγλικά. Άλλαξα τον τίτλο απλά έτσι μου αρέσει.
Η εικόνα είναι παρμένη από εδώ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου