Του εργοστασίου η σειρήνα
λέει στους εργάτες ότι είν' ώρα να πάνε σπίτι
τούς λέει ότι το βράδυ
έχει φτάσει.
Όταν ζούσα με τον ψηλό
άντρα
που δεν αγαπούσα, περιπλανιόμουνα
στους δρόμους,
ονειρευόμενη την Ιταλία.
Περπατώντας στις λιγοστές
λεωφόρους
μαζί του, μου έλεγε κοίτα
εκεί
ανάμεσα σε ροζ λιθόστρωτα,
υπάρχει κοπριά που μοιάζει
με κονίαμα.
Η γλυκιά της μυρωδιά
νύχτες Τετάρτης,
τη νύχτα πριν τη
δημοπρασία,
όταν η μιζέρια των
αγελάδων με χαιρετά
καθώς διασχίζω την πόλη
προς το σπίτι μου.
Λίμνες σιωπηλές,
κουρασμένες απ' τα ψέματά μου.
Πότε θα πω αλήθειες ξανά;
Η σειρήνα. Η αγάπη μου
είναι σπίτι.
Νύχτες, μένουμ' εντός και
διαγράφουμε τις μέρες.
Σε δική μου μετάφραση.
Η εικόνα είναι παρμένη από εδώ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου