Ο Ντέιβιντ Μπαλτάτσι είναι ένας από τους καλύτερους συγγραφείς αστυνομικών θρίλερ και το αποδεικνύει και σε αυτό το βιβλίο του.Οι «Συλλέκτες» είναι μια ιστορία κατασκοπείας με πολλές παραμέτρους, που κρατούν το ενδιαφέρον του αναγνώστη αμείωτο απ’ τη αρχή μέχρι το τέλος, αν και τα ονόματα και τις θέσεις που κατέχουν στην κοινωνική ζωή οι ένοχοι, τα γνωρίζουμε από την αρχή.
Ο συγγραφέας το πρώτο μισό του βιβλίου το ξοδεύει σε δύο παράλληλες αφηγήσεις που φαινομενικά η μια δεν έχει καμία σχέση με την άλλη. Κάποτε, όμως, τα δύο νήματα ενώνονται και τότε είναι που η αφήγηση παίρνει φωτιά.
Η πρώτη ιστορία καταπιάνεται με το θάνατο από ανακοπή καρδίας ενός υψηλόβαθμου υπαλλήλου στη Βιβλιοθήκη του Κογκρέσου και η δεύτερη με τις προσπάθειες μιας πανέξυπνης γυναίκας να ξαλαφρώσει κάποιο ιδιοκτήτη καζίνου από αρκετά εκατομμύρια δολάρια.
Ως εδώ όλα καλά, αλλά μετά τι; Μετά αρχίζει η καταιγιστική δράση.
Όπως αποδεικνύεται, από τα μέλη του Κάμελ Κλαμπ -που κρατούσαν πρωταγωνιστικό ρόλο στο προηγούμενο ομώνυμο βιβλίο του συγγραφέα- ο βιβλιοθηκάριος είχε πέσει τελικά θύμα δολοφονίας, αλλά δεν έχουν καμία απόδειξη γι’ αυτό. Έτσι, αφού δεν μπορούν να πάνε στην αστυνομία, αναλαμβάνουν να λύσουν το μυστήριο μοναχοί τους. Στην προσπάθειά τους αυτή θα βρουν ένα αναπάντεχο σύμμαχο στο πρόσωπο της Άναμπελ, της μαφιόζας που λέγαμε πιο πάνω, η οποία ήταν η πρώην σύζυγος του αποθανόντα. Η τελευταία μετά το μεγάλο της κόλπο που την έκανε εκατομμυριούχο θα έπρεπε να φύγει για να σώσει τη ζωή της, αλλά δεν το έκανε. Και τώρα είναι αναγκασμένη να παίξει με τη φωτιά για το χατίρι ενός άντρα, τον οποίο χώρισε πριν από χρόνια.
Κλειδιά στην υπόθεση αποδεικνύονται τελικά όχι εκείνοι οι οποίοι μοιάζουν ύποπτοι, αλλά αυτοί που φαίνονται απολύτως αθώοι, αφού σχεδόν κανείς δεν είναι αυτός που δείχνει να είναι.
Ο συγγραφέας παίζει σαν τη γάτα με το ποντίκι με τους ήρωές του, χαρίζοντάς μας ένα απολαυστικό μυθιστόρημα, που διαβάζεται απνευστί.
Το τέλος μένει ανοικτό, αφού η μία από τις δύο ιστορίες, εκείνη της Άναμπελ, δεν ολοκληρώνεται. Μάλλον τα μέλη του Κάμελ Κλαμπ και η όμορφη μαφιόζα θα δώσουν το παρόν τους και σε κάποιο επόμενο μυθιστόρημα του συγγραφέα.
Υ.Γ. Οφείλω να ομολογήσω ότι το πρώτο βιβλίο του Μπαλτάτσι που διάβασα το “Hour Game” μου άρεσε περισσότερο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου