Δευτέρα 15 Φεβρουαρίου 2010

Συνέντευξη με τον Πέδρο Χουάν Γκουτιέρες

Ο Πέδρο Χουάν Γκουτιέρες είναι το πιο «καυτό» ίσως όνομα της σύγχρονης κουβανικής λογοτεχνίας. Γράφοντας απλά και με πολύ άμεσο τρόπο ζωγραφίζει τη σύγχρονη κουβανική πραγματικότητα, περιγράφοντας με συχνά ωμή γλώσσα πράγματα και καταστάσεις, που ίσως σοκάρουν τον αδαή δυτικό αναγνώστη.
Η Αβάνα είναι ο τόπος όπου συνήθως κόβουν βόλτες, συναντιούνται και χάνονται οι ήρωές του, μια πόλη όπως όλες τις άλλες της Λατινικής Αμερικής, αλλά και διαφορετική, μια πόλη σκληρή και πολύχρωμη, γεμάτη μουσικές και σιωπές, ερωτική κι απελπισμένη, που παρά τις όποιες δυσκολίες παραμένει ζωντανή, ακροβατώντας στο σκοινί που ενώνει το σήμερα με το χθες.
Στη συνέντευξη που ακολουθεί ο συγγραφέας μας μιλά -με τη βοήθεια της μεταφράστριας των βιβλίων του στην Ελλάδα, Κλεοπάτρας Ελαιοτριβιάρη- για την πόλη του και τους ανθρώπους της, για το σεξ, τα βιβλία και την ευτυχία.

Η συνέχεια εδώ

Παρασκευή 12 Φεβρουαρίου 2010

Η "Αγγελική" στην εφημερίδα "Αλήθεια"

Έκανε, πάλι, το θαύμα του ο Λάκης Φουρουκλάς. Βύθισε τα πλήκτρα των ανησυχιών του στο βυθό και ανέσυρε ζαφείρια. Βέβαια, πόνος και ζαφείρια δεν έχουν μεγάλη συνάφεια. Ή μήπως έχουν; Εάν κρίνω από την αντοχή της ηρωίδας του, αλλά και από τον περίτεχνο, μέσα στη λιτότητά του, τρόπο γραφής του συγγραφέα, τότε, ναι, έτσι έχουν τα πράγματα.
Κακά τα ψέματα: εάν δεν βυζάξεις το δάκτυλο της απόγνωσης, δεν έχεις καταλάβει το παραμικρό για τη ζωή η οποία, μεταξύ μας, είναι η πιο πρόστυχη πόρνη από τον καιρό που εμφανίστηκε το αρχαιότερο επάγγελμα στον κόσμο. Πόρνη είναι και η Αγγελική, μα την έσπρωξαν οι ανάγκες. Θα μου πεις, προφάσεις εν αμαρτίαις, μα θα σε διαψεύσω. Άλλωστε, οι μεγαλύτερες ευλογίες μας είναι οι αμαρτίες μας. Αυτό πρέπει να το γνωρίζει καλά ο Λάκης Φουρουκλάς, εξ ου και, δεν θεωρεί προσβολή αυτά που διαπράττει η Αγγελική, στην προσπάθειά της να κρατηθεί από κάπου, να γαντζωθεί στο φράκτη της υπομονής, να παλέψει για τα όνειρά της και, κυρίως, για τα όνειρα της κόρης της.
Ένα άλλο συγγραφικό τέχνασμα που ανεβάζει περισσότερο την αξία του βιβλίου είναι η σπαρακτική, μα λυρική, αφήγηση εκ μέρους της Αγγελικής, αφού νιώθει ότι μόνο έτσι θα εισπράξει την κατανόηση της κόρης της, η οποία, στο μεταξύ, έχει μεγαλώσει και δραπέτευσε από τις ετικέτες που φυλακίζουν τους ανθρώπους.
Δεν είναι η πρώτη φορά που ο Λάκης Φουρουκλάς καταδύεται στη θάλασσα των ψυχών. Θα έλεγα ότι, πια, αποτελεί μάστορα στο είδος. Τρυφερός, ευαίσθητος, με μια αγκαλιά που ξεχειλίζει από συγχώρεση, αλλά και συγχρονισμένος με το πνεύμα της εποχής, έστω κι αν οι διηγήσεις του μας πάνε πίσω στο χρόνο, προσεκτικός με τις λέξεις, επιεικής με τα λάθη, δεν ωραιοποιεί, ούτε εξιδανικεύει. Δείχνει την πληγή, δείχνει και το βάλσαμο.
Η Αγγελική, το ημερολόγιο μιας πόρνης, εμπνευσμένο από αληθινή ιστορία, πέφτει στην καρδιά μας σαν πιστολιά. Οπωσδήποτε όμως, είναι ένα μυθιστόρημα που χειρουργεί τον κάλπικο ντουνιά μέσα στον οποίο ζούμε. Τόσο κάλπικο που, ενώ πουλάει την ψυχή του στο διάβολο, διαρρηγνύει τα ιμάτιά του επειδή η Αγγελική, ή κάποια Αγγελική, πουλάει το σώμα της στο διάβολο, μολονότι το κάνει, αν μη τι άλλο, με εντιμότητα και για καλό σκοπό.
*Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Ιβίσκος.

ΑΝΔΡΕΑ ΚΟΥΝΙΟΥ
Εφημερίδα "Αλήθεια". Κύπρος

Πέμπτη 4 Φεβρουαρίου 2010

Σημασία έχει να παραμένεις άνθρωπος

Μια κριτική για το τελευταίο μου βιβλίο από το Diavasame.gr


Πολλοί συγγραφείς κατά καιρούς εμπνεύστηκαν λογοτεχνικά από τη ζωή των γυναικών που υπηρετούν την ''πάνδημο Αφροδίτη'', είτε από ανάγκη (οι περισσότερες) είτε από επιλογή - η ''δημόσια γυναίκα'' αποτελεί ένα πολύ ισχυρό τόσο κοινωνικό όσο και ψυχολογικό στερεότυπο. Η Αγγελική, η πόρνη στο μυθιστόρημα του Κύπριου συγγραφέα Λάκη Φουρουκλά, αν και ακολουθεί σε μεγάλο βαθμό τη γνωστή πορεία αυτών των γυναικών, είναι ταυτόχρονα μια ιδιαίτερη περίπτωση: πρόκειται για ένα ξεχωριστό και ευαίσθητο πλάσμα, με όνειρα και φιλοδοξίες, που καταλήγει όμως, λόγω των συνθηκών, να εκπορνεύεται για να επιβιώσει. Όταν αυτή η σκοτεινή παράκαμψη στο δρόμο της τελειώσει και ξαναπιάσει το κομμένο νήμα της ζωής της, αποφασίζει -με τη μορφή μιας γραπτής εξομολόγησης-, να διηγηθεί στην ενήλικη πια κόρη της Ιωάννα, που μέχρι εκείνη τη στιγμή αγνοούσε αυτή την ιδιότητα της μητέρας της, τα όσα βίωσε...

Το κείμενο, βασισμένο σε μια αληθινή ιστορία, παρά το σκληρό του θέμα είναι τρυφερό και συναισθηματικά φορτισμένο: ίσως γιατί η αφηγήτρια απευθύνεται στην κόρη της και προσπαθεί να της μεταφέρει μόνο την απολύτως απαραίτητη για την αλήθεια της αφήγησής της ασχήμια που συνάντησε σ' αυτό το μονοπάτι. Ο συγγραφέας προσεγγίζει με κατανόηση και ανθρωπιά την ιστορία της Αγγελικής, αποφεύγοντας το μεγάλο σκόπελο της ανδρικής ψυχολογίας, τη διάκριση δηλαδή των γυναικών σε αγίες και πόρνες - άλλωστε η δική του ηρωίδα είναι και τα δύο, μια ''αγία εν αναμονή'', όπως τη χαρακτηρίζει.

Η γραφή του Λάκη Φουρουκλά διακρίνεται από εκείνη την ιδιαίτερη ποιότητα της ευαισθησίας, την οποία συναντάς σε άντρες που σέβονται και εκτιμούν το γυναικείο φύλο εν γένει (γιατί έχουν αγαπήσει τις γυναίκες της ζωής τους κι έχουν αγαπηθεί απ' αυτές). Γι' αυτό και κατορθώνει με επιτυχία ν' αναδείξει τόσο τις σκοτεινές πτυχές της γυναικείας ψυχοσύνθεσης όσο και το ηθικό μεγαλείο για το οποίο είναι ικανή η γυναίκα. Αλλά πάνω απ' όλα το βιβλίο με κέρδισε για το μήνυμά του: πως, παρά το γεγονός ότι υπάρχουν εκατοντάδες τρόποι να ξεπέσεις και να υποβιβαστείς σε αντικείμενο, υπάρχει μόνο ένας τρόπος -υπό οποιεσδήποτε συνθήκες-, να είσαι άνθρωπος...
Αγγέλα Γαβρίλη