Παρασκευή 21 Αυγούστου 2015

Βδομάδα 33



Η θάλασσα η θαυματουργός, της ζωής η μεγάλη δημιουργός κι ακούραστη παρηγορήτρα. Τι θα έκαναν οι άνθρωποι αν δεν την είχαν κι αυτή; Πώς θα ζούσαν; Πού θα πήγαιναν άραγε λίγο για να ξεχαστούν και να ξεχάσουν;

Μια βόλτα στην παραλία. Τι θαύμα! Κουβαλάς στην πλάτη το μωρό και στα χέρια μια πλαστική λεκάνη. Τι θα την κάνεις αυτή δεν μπορεί κανείς στα σίγουρα να πει. Ίσως να τη χρησιμοποιήσεις για να πλύνεις τα ρούχα στην ακροθαλασσιά. Ίσως να την πάρεις στον σύντροφό σου για να αποθέσει σ’ αυτή της μέρας την ψαριά. Ίσως μέσα εκεί να κρύβεις το κολατσιό.

Ίσως… Δεν έχει σημασία. Εκείνο που πιο πολύ μετρά είναι τούτη η βόλτα, με το μωρό σου η επαφή και της θάλασσας η γλυκιά ανασαιμιά.

Τετάρτη 19 Αυγούστου 2015

Ένα ποίημα: Αύγουστος της Μέρι Νέιλορ



Αύγουστος, με τα νέφη του από μοσχοβολιστούς ανθούς,
Αύγουστος, με τους τεράστιους σωρούς γιγαντιαίων σύννεφων,
Αύγουστος, με τα καλαμπόκια να στέκονται σα σειρές από στρατιώτες,
Αύγουστος, με τα καρπούζια, γιομάτα και βαριά, τα αποκοιμισμένα κάτω από τον ήλιο,
Αύγουστος.

Αύγουστο, θυμάσαι το κολύμπι σου στη λίμνη;
Αύγουστο, θυμάσαι την παιδούλα Άλις όλο χάρι να τρώει μούρα απ' το φυτό;
Αύγουστο, θυμάσαι τον Ρίτσι να παίζει με την κατσίκα;
Αύγουστο, θυμάσαι τον Ντόναλντ να εξασκείται στο νέο του σαξόφωνο;
Αύγουστο.

Αύγουστος, και ο αστραποπλεγμένος του ουρανός,
Αύγουστος, και οι νιόπαντροι Πατ και Τσετ να διακοσμούν το πρώτο τους σπίτι,
Αύγουστος, και ο Μπίλι ο γενναίος, ο Μπίλι ο άφοβος, στο δίτροχό του ποδήλατο.
Αύγουστος, και μνήμες που λαμπυρίζουν και κρέμονται σα σταγόνες δροσιάς,
Αύγουστος.

Αύγουστος, ο πλούσιος σε δώρα, Αύγουστος ο πλήρης,
Αύγουστος, με τη μαμά να καίγεται απ' τη ζέστη, αλλά να χαμογελά, πάνω από μια πιατέλα με ζουμερό ψητό κοτόπουλο,
Αύγουστος, με τον μπαμπά να της φτιάχνει ένα παγωμένο λικέρ μέντας,
Αύγουστος, της ευλογημένης συγκομιδής αναμνήσεων,
Αύγουστος.

Σε δική μου μετάφραση από τα αγγλικά.

Η εικόνα είναι παρμένη από εδώ.
 

Πέμπτη 13 Αυγούστου 2015

Βδομάδα 32



Θα ’θελα να σας πω μια ιστορία για ένα κορίτσι που φαινόνταν από πάντα να σκέφτεται πολύ. Ένα κορίτσι που είχε λυπημένο το βλέμμα και ένα πέπλο σκότους να του καλύπτει την ψυχή. Όμως, δεν θα σας την πω…

Αντί αυτού θα σας πω την ιστορία ενός κοριτσιού που στη ζωή του έκανε πολλά λάθη, έπεσε, χτύπησε, πόνεσε αλλά έμαθε. Ενός κοριτσιού του οποίου το βλέμμα τώρα είναι ολόφωτο και που χαρίζει χαρά στον κόσμο...

Μα, ίσως να μην σας μιλήσω ούτε και γι’ αυτό. Ίσως να σας πω για ένα κορίτσι άλλο, που κάποια μέρα αποφάσισε να ταξιδέψει στις άκρες της γης για να βρει τον εαυτό του – αυτόν που κρύβονταν καλά πίσω από το είδωλο δύο κοριτσιών που ήταν ένα…

Τρίτη 11 Αυγούστου 2015

Κέιτ Τέμπεστ - Σχολείο



Καταφθάνουμε στο σχολείο, ευτυχισμένα παιδιά˙
ευγενικά και ξύπνια και μ' ενδιαφέρον για τα πράγματα.
Δεν ξέρουμε ακόμη τους τρόμους του κτηρίου.
Το μίσος που θα διδάξει. Την πλήξη που θα φέρει.

Σύντομα θα μάθουμε να εξαφανιζόμαστε στο πλήθος.
Θα μάθουμε ότι το απλά να περνάμε είναι αρκετό.
Θα μάθουμε να νιώθουμε το συναίσθημα της αδικίας,
και να κλείνουμε τα στόματά μας σε περίπτωση που μας πλησιάσει.

Θα μάθουμε να μην σκεφτόμαστε πότε αλλά τυφλά ν' αντιγράφουμε.
Να συμμαχούμε με τους κακούς και να τους κρατούμε κοντά μας.
Θα μάθουμε να μην είμαστε ταλαντούχοι κι έξυπνοι,
και τα πιο σημαντικά μαθήματα
για μια επιτυχημένη καριέρα:

Πώς να ακολουθείς διαταγές όταν είσαι στα όρια
της ναυτίας και νιώθεις πλήξη κι
ανασφάλεια και είσαι στη σκιά του φόβου.

Σε δική μου πρώτη μετάφραση από τα αγγλικά.

Η εικόνα είναι παρμένη από εδώ.
 

Παρασκευή 7 Αυγούστου 2015

Βδομάδα 31



Το κάθε σαββατοκύριακο το ξοδεύει ανάμεσα στα χρώματα, χρώματα που είναι υφασμένα σε όμορφα σχήματα και τα οποία διεκδικούν τα περίεργα βλέμματα των περαστικών, τουριστών και μη, στα ασιατικά παζάρια.

Βλέπει πράγματα και θαύματα καθώς κάθεται πάντα εκεί, από βδομάδα σε βδομάδα, από μήνα σε μήνα. Όλα του μοιάζουν τόσο διαφορετικά μα τόσο ίδια. Σαν να ζει σ’ επανάληψη την κάθε στιγμή.

Ωστόσο, κατά κάποιο τρόπο, μοιάζει ν’ απολαμβάνει την κάθε κίνηση, την κάθε εικόνα που παρατηρεί, και την κάθε μυρωδιά, λαλιά και μουσική που έρχονται για να παραπλανήσουν τις άλλες του αισθήσεις. Νιώθει πλήρης, σαν κάποιος που από χρόνια πια έχει φτάσει στον προορισμό του.