Ένα ποίημα: Αύγουστος της Μέρι Νέιλορ

Αύγουστος, με τα νέφη του από μοσχοβολιστούς ανθούς,

Αύγουστος, με τους τεράστιους σωρούς γιγαντιαίων σύννεφων,

Αύγουστος, με τα καλαμπόκια να στέκονται σα σειρές από στρατιώτες,

Αύγουστος, με τα καρπούζια, γιομάτα και βαριά, τα αποκοιμισμένα κάτω από τον ήλιο,

Αύγουστος.

Αύγουστο, θυμάσαι το κολύμπι σου στη λίμνη;

Αύγουστο, θυμάσαι την παιδούλα Άλις όλο χάρι να τρώει μούρα απ' το φυτό;

Αύγουστο, θυμάσαι τον Ρίτσι να παίζει με την κατσίκα;

Αύγουστο, θυμάσαι τον Ντόναλντ να εξασκείται στο νέο του σαξόφωνο;

Αύγουστο.

Αύγουστος, και ο αστραποπλεγμένος του ουρανός,

Αύγουστος, και οι νιόπαντροι Πατ και Τσετ να διακοσμούν το πρώτο τους σπίτι,

Αύγουστος, και ο Μπίλι ο γενναίος, ο Μπίλι ο άφοβος, στο δίτροχό του ποδήλατο.

Αύγουστος, και μνήμες που λαμπυρίζουν και κρέμονται σα σταγόνες δροσιάς,

Αύγουστος.

Αύγουστος, ο πλούσιος σε δώρα, Αύγουστος ο πλήρης,

Αύγουστος, με τη μαμά να καίγεται απ' τη ζέστη, αλλά να χαμογελά, πάνω από μια πιατέλα με ζουμερό ψητό κοτόπουλο,

Αύγουστος, με τον μπαμπά να της φτιάχνει ένα παγωμένο λικέρ μέντας,

Αύγουστος, της ευλογημένης συγκομιδής αναμνήσεων,

Αύγουστος.

Σε δική μου μετάφραση από τα αγγλικά.

Η εικόνα είναι παρμένη από εδώ.