Έχασε τα πάντα μου έλεγεΚαι τα μάτια της έσταζαν δάκρυα
Εγκαρτέρηση και πίκρα.
Αλλιώς περίμενε να ζήσει τη ζωή της
Άλλα της έτυχαν.
Όταν ήτανε νέα ήταν όμορφη και πλούσια πολύ
Ο δρόμος της έμοιαζε στρωμένος μ’ αστέρια
Μα οι μοίρες είχαν άλλα σχέδια γι’ αυτήν.
Έτσι τη μία μετά την άλλη της τις πήραν όλες
Τις χαρές της.
Μέχρι που κάποια μέρα ξέμεινε σχεδόν μόνη
Σε μια ξένη χώρα.
Τρεις φορές πρόσφυγας
Δυο στη γη και μια στην αγάπη
Τρεις φορές χαμένη.
Τα σκυλιά της
Μονάχα αυτά μπορούσαν πια να της χαρίσουν ένα χαμόγελο
Να κάνουν την καρδιά να ξαλαφρώσει για λίγο.
Αλλά κι εκείνα της πέθαναν.
Και τώρα πια ένιωθε ότι δεν είχε τίποτα να χάσει.
Γι’ αυτό αφέθηκε
Στα χέρια της μοίρας και του χρόνου.
Άφησε το σώμα της να μαρανθεί
Της ψυχής της τη φλογα να τρεμοσβήσει.
Έφυγε μια μέρα του Σεπτέμβρη υγρή
Και λυπημένη πολύ
Ωστόσο, η εικόνα της απ’ τις μνήμες των ανθρώπων
Που άγγιξε δε θα χαθεί ποτέ.
Καλό ταξίδι στην απέναντι όχθη…
11 σχόλια:
Καλό ταξίδι σε "κείνους"...
Καλό ταξίδι σε μας..... που πολλές φορες βιώνουμε μεγαλύτερο θάνατο.
Καλη σου μερα Λάκη
καλο ταξιδι σαυτους που φευγουν για την απεναντι οχθη. καλο ταξιδι και σε ολους εμας που καποια στιγμη θα αναγκαστουμε νατην περασουμε ειτε το θελουμε ειτε οχι.
καλο ταξιδι στην απεναντι οχθη...!
ειναι τραγικο να φευγεις με τετοια πικρα...ειναι τραγικο να ζεις με τετοια οδυνη...
ισως εκει να ειναι καλυτερα τωρα πια...
νεραιδενια καλησπερα Λακη!
Καμιά φορά νιώθεις πως το ταξίδι αυτό για κάποιους ανθρώπους είναι λυτρωμός.
Καλό βράδυ.
Αναπόφευκτο το ταξίδι, μα λυπάμαι όταν οι ταξιδευτές δε χάρηκαν και δε χόρτασαν όμορφες εικόνες από το ταξίδι της ζωής
Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές
Η ζωή κι ο θάνατος ένα κελάηδημα,
κι αυτός που τραγουδεί ο Νους έλεγε ο Καζαντζάκης.
Εκεί υπάρχει μόνο η γαλήνη της ψυχής.
Είναι κάτι που δεν μπορούμε να νιώσουμε επι της γης παρα μόνο κάποιες στιγμές και άν..!Ζουν μέσα στην καρδιά μας αυτοι που φεύγουν.Και πάντα καλώς ή κακώς Καλή Αντάμωση λέω.
Καλησπέρα απο ΝΖ...Τουλάχιστον τώρα θα ηρεμήσει...Καλό της ταξίδι...
Θλίβομαι όταν οι άνθρωποι φεύγουν λυπημένοι. Θα ήθελα όλοι οι άνθρωποι τη στερνή τους στιγμή να φεύγουν με ένα χαμόγελο για όσα έζησαν και για όσα ένοιωσαν
...
όπως είπαμε κάποια πράγματα είναι μοναδικά.
και ξέρεις, δεν νομίζω ότι πρέπει να τα περνάς λυπημένα.
να την θυμάστε όμορφα Λάκη.
...
ποιός ξέρει από πριν ποιός μάστορας μας στρώνει το δρόμο και με τι υλικά;
απλά πορευόμαστε και σε κάθε στροφή η έκπληξη...
για άλλους καλή για άλλους κακή...
μα όλοι στο τέρμα, κατα κάποιο τρόπο κουρασμένοι φτάνουμε, αν καταφέρουμε να κάνουμε ολόκληρη τη διαδρομή...
καλό της ταξίδι!
Κάποτε μιλάμε γι αυτούς σα να ναι παρόντες, ιδίως όταν έχουν σκάψει μέσα μας. Κάποτε μας κάνουν ακόμη και συντροφιά:
"Και πόσο παράξενα αντρειεύεσαι μιλώντας με τους πεθαμένους, όταν δε φτάνουν πια οι ζωντανοί που σου απομέναν" (ελεγε ο Σεφέρης).
"Ο άνθρωπος πεθαίνει όταν τον ξεχνουν" λέει ο λαός.
Για την ανάρτηση και μόνο "αιωνία η μνήμη..." και θα ναι αιώνια, είμαι σίγουρη!
Δημοσίευση σχολίου