Σε τέσσερις μέρες θ' αρχίσουν οι εορτασμοί για την ταϊλανδέζικη Πρωτοχρονιά, ή αν προτιμάτε τη Γιορτή του Νερού, και όλα εδώ στην Τσιανγκ Μάι μοιάζουν να κυλούν σε πολύ νωχελικούς, σε σχέση με το παρελθόν ρυθμούς. Η πολιτική αναταραχή στην Μπανγκόκ δε φαίνεται να μας αγγίζει, αλλά ο τουρισμός είναι πολύ πεσμένος και ο καιρός... Τι να πω για τον καιρό; 42 βαθμοί υπό σκιά και πλήρης άπνοια. Ωστόσο λογικά τα πράγματα θα αλλάξουν μετά από το τρελό τριήμερο του νεροπόλεμου που ξεκινά από την Τρίτη, αφού από τότε αρχίζει επίσημα και η περίοδος των βροχών. Θα δείξει.
Κατά τα άλλα παρακολουθώ με ενδιαφέρον το "σάλο" που ξέσπασε στη Βρετανία για την κυκλοφορία του νέου βιβλίου του Φίλιπ Πούλμαν "Ο καλός άνθρωπος Ιησούς και το κάθαρμα ο Χριστός". Ο συγγραφέας έχει δεχτεί, ως συνήθως άλλωστε, τόνους λάσπης από τους αμερικανούς συντηρητικούς, αλλα παραδόξως βρήκε στήριξη από τον επικεφαλής της Αγγλικανικής Εκκλησίας και ένα πρώην Επίσκοπό... Λέω παραδόξως, αφού δεν μπορώ να φανταστώ καν τι θα γινόταν αν τολμούσε έλληνας συγγραφέας να κυκλοφορήσει ένα βιβλίο σαν κι αυτό. Ας μη ξεφεύγει της προσοχής μας το γεγονός ότι ο πρώτος, ο αρχιεπίσκοπος, πήρε άδεια για ένα χρόνο για να γράψει ένα βιβλίο για τον Ντοστογιέφσκι.
Ενδιαφέρον παρουσιάζει και η δράση της Αρουντάτι Ρόι, που τιμήθηκε με το βραβείο Μπούκερ, για το "Θεό των μικρών πραγμάτων". Αντί να εκμεταλλευθεί τη φήμη της και να συνεχίσει να γράφει λογοτεχνία, αποφάσισε να τη θέσει στην υπηρεσία των... μικρών ανθρώπων, εκείνων που δεν έχουν φωνή. Έτσι πρώτα έγραψε κάποια δοκίμια για την αιώνια εκμετάλλευση των φτωχών από τους πλούσιους και την καταστροφή των φυσικών πόρων της χώρας, ενώ πρόσφατα βρέθηκε στη συντροφιά των Μαοϊστών ανταρτών της Ινδίας, που εδώ και χρόνια πολεμούν το επίσημο Κράτος, μια και στο 90% της επικράτειας αυτής της χώρας, που θεωρείται η μεγαλύτερη δημοκρατία στον κόσμο, επικρατεί πάντοτε το δίκαιο του ισχυροτέρου. Διαβάστε το οδοιπορικό της εδώ...
Για μια ημέρα μου κράτησε οδυνηρή συντροφιά η Γουάρις Ντίρι και "Τα παιδιά της ερήμου". Το βιβλίο μιας ακόμη δυναμικής γυναίκας που χρησιμοποιεί τη φήμη της για καλό σκοπό: την κατάργηση της κλειτοριδεκτομής.
Νομίζω ότι έχει φτάσει πια ο καιρός να ασχοληθώ με τις γειτονιές μου και τη θηλυκή εκδοχή του Γκάντι στη Βιρμανία, την Αούνγκ Σαν Σου Κι. Προσεχώς...
Πριν από 8 χρόνια
10 σχόλια:
μου αρεσαν οι συνδεσεις σου
Αυτό με τον νεροπόλεμο πριν την περίοδο των βροχών, μου θυμίζει την λεγόμενη Μιμητική Μαγεία κατά Φρέηζερ, όπου ο άνθρωπος εδώ ταλαιπωρημένος από την ξηρασία, μιμείται την βροχή για να την "προσελκύσει".
Ίσως, ν'αποτελεί περισσότερο απόηχο της πρακτικής αυτής αλλά η δυσειδαιμονία καλά κρατεί παντού. Στα στοιχεία της φύσης, στην κοινωνία, στην οικογένεια, στην ύπαρξη και τον ίδιο τον έρωτα.
Καλή συνέχεια στο διάβασμα :)
Άκρως ενδιαφέροντα όλα! Να μια εικόνα, κάποια γεγονότα, κάτι φρέσκο, κάτι παλιό, κάτι νέο, κάτι ενδιαφέρον, μια γιορτή, οτιδήποτε σου έκανε εντύπωση, σου άρεσε, σε προβλημάτισε, σε άγγιξε...κάτι τέτοιο είχα ζητήσει.
"Ο Θεός των μικρών πραγμάτων" με είχε συγκλονίσει, λεπτομέρειες για την τωρινή δράση της συγγραφέως δεν γνώριζα, χαίρομαι που το αναφέρετε.
Η ζωή εκεί κάτω πρέπει να είναι σκληρή, την αντέχετε;
Όπως και νάχει... καλή Πρωτοχρονιά!
Σχετικά με τον Πούλμαν, γίνεται μεγάλη φασαρία και έχει γίνει θέμα κι εδώ...Αλλά σε μια χώρα, που θεωρεί την Βίβλο, εκτός από θρησκευτικό βιβλίο, και λογοτεχνικό, αυτά τα πράγματα πρέπει να τα περιμένεις...Τρέφει και εκπαιδεύει στρατιές παιδιών, σαν χριστιανούς- ταλιμπαν, σε κατασκηνώσεις, κλειστές θρησκευτικές κοινότητες και σχολεία...Οπότε...
Βιβλίο που είναι γραμμένο με τον πόνο της ψυχής δεν μπορεί να είναι κακό και ελπίζω με την έννοια κακογραμμένο να εννοείς πως δεν έχει τις τεχνικές και την επιδεξιότητα ενός λογοτεχνικού βιβλίου και φυσικά όπως πολύ καλά το έθεσες ποιος χέζεται γι' αυτό, όταν η αλήθεια του είναι τέτοια που σου συγκλονίζει. Θα ευχόμουν να αφήνανε όλοι τα λογοτεχνικά τερτίπια και να βάλουν το μαχαίρι στο κόκαλο. Κατά τα άλλα, σε ζηλεύω για κει που είσαι, γι' αυτά που βλέπεις και διαβάζεις. Καλά να περνάς και χρόνια πολλά.
που σε συγκλονίζει εννοούσα.
Λάκη λες "δεν μπορώ να φανταστώ καν τι θα γινόταν αν τολμούσε έλληνας συγγραφέας να κυκλοφορήσει ένα βιβλίο σαν κι αυτό". Σου θυμίζω την απόπειρα αφορεισμού και το στίγμα του Καζαντζάκη από την εκκλησία για τον Τελευταίο πειρασμό το 1953.
Παρακαλώ λάβετε μέρος στην έρευνα στο http://oniropolos.blogspot.com/2010/04/reality-next-top-model.html
Ρίτσα: Κι εμένα :)
Νομίζω: Ίσως να είναι όπως τα λες, αλλά το θέμα παραμένει ότι εδώ οι εποχές παραμένουν ως είχαν. Υπάρχει δηλαδή εποχή των βροχών και ξηρή εποχή. Και η καθεμιά αρχίζει ακριβώς μετά τη λήξη των εορτασμών, της Γιορτής του Νερού και των Φώτων αντίστοιχα, χωρίς καμία παρέκκληση. Δηλαδή από Παρασκευή περιμένουμε να συννεφιάσει βαριά ο ουρανός, κι ας μην αρχίσει να βρέχει αμέσως.
Ανάσα: Αυτά τα πράγματα βγαίνουν αυθόρμητα, όπως τα παρατηρώ. Και σήμερα να με ρωτούσες δε θα σκεφτόμουνα να σου πω αυτά που έγραψα εδώ.
Αλατάκι: Η ζωή εδώ είναι εύκολη κι απλή. Το μόνο που έχει να κάνει κανείς είναι ν' αφήσει, όσο είναι μπορετό, πίσω αυτά που ξέρει και να προσπαθήσει να πιάσει τον παλμό των ανθρώπων γύρω του.
Αρτάνις: Τι να γίνει; Η πλάκα είναι ότι στη συγκεκριμένη περίπτωση οι ρασοφόροι αποδεικνύονται πιο ανοιχτόμυαλοι σε σχέση με το λαό.
Χερίννα: Αυτά που λες εννοώ. Η Ντίρι δεν είναι (και) λογοτέχνις όπως η Ρόι, αλλά τα μηνύματά της μια χαρά τα περνά. Και γι' αυτό της αξίζει κάθε έπαινος.
Ψυχία: Δεν ξεχνώ την περίπτωση Καζαντζάκη, αφού αυτή ακριβώς επιβεβαιώνει τα λόγια μου. Η ελληνική εκκλησία επιχείρησε τη δίωξη του Καζαντζάκη, η αγγλικανική, αν και διαφωνεί μαζί του, στηρίζει τον Πούλμαν. Γι' αυτήν ακριβώς τη διαφορά νοοτροπίας ήθελα να μιλήσω.
Ονειροπόλος: Έχουμε καλύτερα πράγματα να κάνουμε με το χρόνο μας.
Δημοσίευση σχολίου