Παρασκευή 31 Ιουλίου 2009

Μεταχρονολογημένο

Μετά από πεντέμισι μήνες σ’ ένα αεροδρόμιο ξανά λοιπόν. Με προορισμό και πάλι την αγαπημένη μου πόλη, την Τσιανγκ Μάι. Κατά ένα μεγάλο μέρος βασανιστικά παρά ευχάριστα πέρασε όλος αυτός ο καιρός στην Κύπρο. Από τη μια το άγχος και η ευγενής υποκρισία της Δύσης, από την άλλη η νοσταλγία για ένα πολιτισμό αλλιώτικο, γαλήνιο, πιο ανθρώπινο. Οι αναλαμπές με κράτησαν στο νησί μέχρι τώρα. Εκείνες οι όμορφες μικρές αναλαμπές που έσπαγαν λίγο τη μονοτονία, που έκαναν τη ζωή να μοιάζει πολύχρωμη. Μα οι αναλαμπές μού σώθηκαν, το ίδιο κι η υπομονή. Γι’ αυτό και αποφάσισα να πάρω το δρόμο το γνωστό, τον αβέβαιο, τον για μένα όσο κανέναν άλλο σίγουρο. Ίσως ετούτη τη φορά η απόφασή μου για φυγή να στεναχώρησε κάποιους – λυπάμαι, αλλά δεν μπορούσα να κάνω αλλιώς. Τα τελευταία τρία χρόνια ζωή χωρίς δημιουργία για μένα δε νοείται και δεν είμαι διατεθειμένος να απολογηθώ για το είναι μου. Κάθε φορά που πηγαίνω (έρχομαι) στην Τσιανγκ Μάι, προκύπτει κάτι καλό. Το ίδιο είμαι σίγουρος ότι θα συμβεί κι αυτή τη φορά. Και όχι μόνο ένα. Πολλά πράγματα έχω στο μυαλό μου, τα οποία θα χρειαστούν πολύ χρόνο για να πραγματοποιηθούν, τον οποίο είμαι πρόθυμος να διαθέσω. Όπως λένε, μια ζωή την έχουμε. Αν δεν τη ζήσουμε όπως θέλουμε, αν δεν την εκμεταλλευτούμε όπως μπορούμε, όταν το μπορούμε, τότε δε θα έχει καμία απολύτως αξία. Όπως καμία αξία δεν είχαν αυτές οι τελευταίες βδομάδες, οι στεγνές, οι λειψές από χαρά και έμπνευση εδώ (εκεί) στην Κύπρο. Στη διάρκειά τους ήταν που οι μέσα μου σιωπές άρχισαν να γίνονται κραυγές και να με πνίγουν. Έτσι, λίγο πριν την έκρηξη, αποφάσισα να φύγω. Για να πάω (έρθω) εκεί (εδώ) όπου οι κραυγές μεταμορφώνονται σε χαμόγελα και γαλήνια περισυλλογή.

Αεροδρόμιο Λάρνακας. Τετάρτη, 29 Ιουλίου 2009

7 σχόλια:

Roadartist είπε...

να περάσεις όμορφα λάκη.. όπως επιθυμείς.. όντως έτσι μια ζωή.. και περνάει ..

Yiola Papadopoulou είπε...

Αγαπημένε Λάκη, σου εύχομαι καλό ταξίδι εκεί που πας στους δρόμους της καρδιάς σου. Μέσα απ' τα λόγια σου μπορώ να δω το βαθύ χρώμα της ματιάς σου γεμάτο επιθυμίες πνευματικής απελευθέρωσης κι επικοινωνίας. Σε πιστεύω όταν λες πως εκεί σ' εκείνους τους τόπους μπορείς να έχεις άπειρες στιγμές δημιουργίας. Μακριά απ' το Δυτικό κόσμο μπορείς να βρεις ένα άλλο νόημα ζωής πιο αυθεντικό, πιο γνήσιο που κι αυτό πάλι μόνο οι αυθεντικοί άνθρωποι μπορούν να το διακρίνουν. Καλή σοδιά.
Γιόλα Παπαδοπούλου

Margo είπε...

Αν σου πω ότι από τις πρώτες κιόλας γραμμές του κειμένου σου χάρηκα πάαααρα πολύ θα το πιστέψεις; Ένιωσα σαν ν' ανοίγεις φτερά και ένα μέρος από μας το παίρνεις μαζί σου στον αγαπημένο σου τόπο..:)

dokisisofi είπε...

Καλή λευτεριά, και να μας γράφεις, μην μας ξεχνάς :)

rose είπε...

καλό ταξίδι..

(πολύ άντεξες)

:-)

lakis είπε...

Roarartist: Αυτό που πάνω απ' όλα μ' ενδιαφέρει ειναι η ψυχική γαλήνη, αυτή που φέρνει τη δημιουργία. Πιστεύω ότι όλα θα πάνε καλά. Ευχαριστώ για τις ευχές σου.

Γιόλα: Σ' ευχαριστώ για τις ευχές και τα καλά σου λόγια. Χάρηκα που είχαμε την ευκαιρία να τα πούμε κι από κοντά στην Κύπρο και εύχομαι κάθε επιτυχία στις μελλοντικές σου απόπειρες.

Μάργκο: Χαίρομαι που χάρηκες! Όντως έτσι όπως τα περιγράφεις είναι τα πράγματα. Ελπίζω τώρα να καταφέρω να μπω και πάλι στους παλιούς γνώριμούς μου ρυθμούς. Να'σαι καλά.

Δοκησίσοφη: Τώρα ναι, μάλλον θα σας γράφω. Είχα στερέψει βλέπεις...

Ρόουζ: Ναι, πολύ άντεξα. Τώρα πάω γι' άλλα. Σ' ευχαριστώ.

mindstripper είπε...

Καλές δημιουργίες Λάκη. :)