Το τίποτα

Να σκέφτεσαι αποσπασματικά…
Να κυνηγάς τις εικόνες απεγνωσμένα
Και να τις πιάνεις στον ύπνο… σου…
Να πνίγεσαι μέσα σ’ ένα ποτήρι νερό
Που εσύ ο ίδιος έχεις γεμίσει…
Να εκνευρίζεσαι με όλους και με όλα
Μα πάνω πιότερο με σένα τον ίδιο…
Να λες: θα κάνω αυτό και θα κάνω εκείνο
Μα να μην…
Να δίνεις υποσχέσεις στον εαυτό σου
Μάταια…
Να κλείνεις τα μάτια με οργή και θλίψη
Να τ’ ανοίγεις με θλίψη και οργή…
Πάντα να χαμογελάς και
Να χαμογελάς ψεύτικα…
Αλλά και να λες πάντα αυτά που σκέφτεσαι
Κι όχι εκείνα που θέλουν ν’ ακούσουν οι άλλοι…
Να ζεις με τους δικούς σου κανόνες
Κι ας σε σκοτώνουν…
Να είσαι πιστός στους φίλους σου
Και όχι στην ιδέα της φιλίας…
Να ξέρεις να σιωπάς και να ακούς
Για να μάθεις να μιλάς με μέτρο…
Να μην υποκρίνεσαι ποτέ
Και να πληρώνεις μ’ ευχαρίστηση το τίμημα…
Να χτυπάς το κεφάλι στον τοίχο
Όχι μέχρι να ματώσει αυτό
Μα μέχρι να πέσει εκείνος…
Να γίνεσαι σύμμαχος με τους δαίμονές σου
Αυτούς που δεν σ’ αφήνουν στιγμή να ησυχάσεις…
Και ν’ αναγνωρίζεις το δικό σου τίποτα
Σαν κάτι παραπάνω….