Είναι τυχερός. Το νιώθει. Το ξέρει. Είναι τυχερός αφού αυτό που πιο πολύ στη ζωή του θέλησε, πόθησε, ή μάλλον αυτή, ετούτη ακριβώς τη στιγμή κάθεται δίπλα του.
Το αριστερό του χέρι μοιάζει να την αγκαλιάζει, αλλά δεν το κάνει – όχι ακριβώς. Απλά την αγγίζει, αλαφρά, όσο χρειάζεται. Αυτή και μόνο η επαφή είναι αρκετή για να του χαρίσει γαλήνη, για να τον κάνει να κλείσει τα μάτια και να φανταστεί μ’ ένα χαμόγελο στα χείλη το κοινό τους μέλλον.
Εκείνη ίσως να χαμογελά τώρα. Ίσως και όχι. Το μόνο που είναι σίγουρο είναι ότι της αρέσει που βρίσκεται εκεί, χωμένη στη σχεδόν αγκαλιά του. νιώθοντας του κορμιού του τη ζεστασιά κι ατενίζοντας το απέραντο γαλάζιο.
υ.γ. Κομμάτι από ένα νέο εγχείρημα. Τις λεπτομέρειες θ' ανακοινώσω προσεχώς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου