Βδομάδα 7

Με ζηλεύουν οι περισσότεροι άνθρωποι που με συναντούν – το διαβάζω στα μάτια τους, μα δεν τους το λέω. Μονάχα εδώ το ομολογώ καθώς το πρόσωπό μου είναι μισοκρυμμένο κάτω από ένα καπέλο, χαϊδεμένο απ’ τη σκιά.

Το ποτάμι δίπλα μου κυλά γαλήνιο, σαν αντανάκλαση του μέσα μου και η ζέστη του μεσημεριού καθόλου δεν με αγγίζει, καθώς κάθομαι κατάχαμα και δουλεύω για ώρες και ώρες.

Δεν έχω πολλά πράγματα σ’ αυτό τον κόσμο: λίγα ζώα, αυτή την καρότσα που βλέπετε και ένα ταπεινό σπιτάκι, κι αυτά μου είναι υπεραρκετά. Εξάλλου δεν είναι ο πλούτος μα κάποια άλλα τα σημαντικά: η υγεία μου και της οικογένειάς μου και η καλή καρδιά. Τι άλλο να ζητήσει κανείς;