Έγινα ποιητής
επειδή το καθετί το
όμορφο έμοιαζε
“ποιητικό” στα μάτια
μου.
Πίστευα ότι υπήρχαν
πράγματα
τα οποία δεν καταλάβαινα
και τα οποία θα καθιστούσαν
τον κόσμο
ποίηση. Ένιωθα πως ήξερα
ποιος ήμουν αλλά έπρεπε
να παλέψω για να γνωρίσω
τον εαυτό μου.
Τώρα με αντικρίζω
κάποιες φορές, λίγες
λέξεις
πιο πέρα & αναπτύσσω
ταχύτητα,
αλλά μετά,
σκύβω το κεφάλι,
μα με γοργό ακόμη
το βήμα προχωρώ
& καταλαβαίνω,
να 'μαι που πάω,
συλλαβίζω &
τραγουδώ, να
'μαι που πάω.
Σε δική μου πρώτη μετάφραση
Η εικόνα δανεισμένη από εδώ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου