Η λίμνη ήταν γαλήνια
ο ουρανός ήταν νιος
η φωνή σου ήταν απαλή και
τα ψέματά σου αληθινά.
Ήσουν εγώ κι ήμουν εσύ
και έχανα το φως μου με
σένα.
Μου είπες ότι σου θύμιζα
την Αφροδίτη ήταν σου
χαμογελούσα,
ή αγγέλους που πετούν μέσα
απ' τους πίνακες στα πιο
ήσυχα δωμάτια
των γκαλερί. Κορίτσια της
Αναγέννησης,
όλα με απαλές καμπύλες και
κυματιστές μπούκλες.
Καθόμασταν εκεί και το φως
έλαμπε ανάμεσα
στα φύλλα και θαυμάζαμε τη
θέα.
Σ' αγαπούσα.
Πέθανα για σένα
εκείνη τη νύχτα,
έκλεισα τα μάτια
κι ανάμεσα στις χαραμάδες
αναζήτησα τη σιλουέτα σου.
Παράτησα το μυαλό μου για
σένα.
Κάναμε ό,τι όλα τα άτομα της
γενιάς μας θα έκαναν.
Καθόσουν δίπλα μου, κι
ανακάλυπτες νέους τρόπους
να κοιτάς αλλού.
Μου έδωσες ένα φιλί. Ήταν
σαν ένα φλογοβόλο.
Έκαψε τη νύχτα με μια
ανάσα.
Και όταν απέστρεψα το
βλέμμα μου από σένα
είδα ότι είχε φτάσει η
μέρα.
Σε δική μου μετάφραση από τα αγγλικά.
Η εικόνα είναι κλεμμένη από εδώ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου