Παρασκευή 5 Ιουνίου 2009

Στον απόηχο μιας παρουσίασης

Το κοινό. Μπροστά- μπροστά η φίλη συγγραφέας Γιόλα Δαμιανού-Παπαδοπούλου
Ο Νικόλας Θεοφάνους
Ελένη Σιούφτα και Μαρία Έκτορος




Οι παρουσιάσεις βιβλίων δεν είναι εύκολη υπόθεση, ειδικά για πρωτάρηδες σαν κι εμένα. Ωστόσο, στο τέλος-τέλος ίσως να μην αποτελούν παρά μια μοναδική στο είδος της σχολή: αυτή της διαχείρισης του άγχους. Ενός άγχους που τελικά εκτονώνεται αφήνοντάς σε ν’ αναπνεύσεις ξανά, να χαμογελάσεις πλατιά αφού όλα τα κακά που προφήτευες δεν ήρθαν, αφού όλα πήγαν καλά – καλύτερα κι απ’ ό,τι έλπιζες, ή ίσως και όχι.
Σαν ένα νόμισμα με δύο διαφορετικές όψεις ήταν η προχθεσινή εκδήλωση, την οποία τώρα μπορώ και αντικρίζω με πιο καθαρό βλέμμα, με πιο γαλήνιο μυαλό. Στην αρχή ήταν η αγωνία, η ανυπομονησία, η μερική απογοήτευση. Κι ύστερα ήρθε η ποίηση, η συγκίνηση, το μεγαλείο μιας μοναδικής για σένα στιγμής. Και στο τέλος, η αμηχανία – του νομίσματος η κόψη, η αθέατη όψη. Η αμηχανία του να στέκεσαι μπροστά από ένα, ολιγάριθμο έστω κοινό, και να μην ξέρεις τι να πεις. Τα λόγια να φτάνουν στα χείλη σου και να μη βρίσκουν εύκολα διέξοδο. Να κοιτάς αυτούς τους φίλους που ανέλαβαν να «σε φωτίσουν» και να μη βρίσκεις λέξεις αρκετά δυνατές, αναγκαία επουσιώδεις για να τους ευχαριστήσεις. Κι όλο να σκέφτεσαι: δεν μου αξίζει αυτό… δεν μου αξίζει αυτό… Αλλά να μην το λες.
Κι ύστερα η επαφή. Η επαφή με ανθρώπους άγνωστους, με τους οποίους ωστόσο πολλά σε δένουν: κοινά ενδιαφέροντα, παρόμοιες αγωνίες, η αγάπη για το θαύμα των λέξεων και των έντονων συναισθημάτων. Τυχερός είμαι, σκέφτεσαι, καθώς με ταραχή υπογράφεις το ένα μετά το άλλο τα αντίγραφα του βιβλίου – πολύ τυχερός: για την ευλογία και την κατάρα της συγγραφής, για τους φίλους που έχεις, γι’ αυτούς που νιώθεις απ’ τη μια στιγμή στην άλλη πώς απέκτησες.
Έγινε το πρώτο βήμα, το πιο δύσκολο. Κάποια άλλα θα ακολουθήσουν…

Ευχαριστίες:
Στην Ελένη Σιούφτα. Οργάνωσε την εκδήλωση, μίλησε για το βιβλίο, έγραψε και τραγούδησε δυο κομμάτια εμπνευσμένα απ’ αυτό. Πάντα ψηλά, φιλαράκι, πάντα ψηλά!
Στην Μαρία Έκτορος: Διάβασε αποσπάσματα. Με τη βελούδινη φωνή της έδωσε σάρκα και οστά στις Γυναίκες της συγνώμης. Ταπεινά σ’ ευχαριστώ, άγνωστη!
Στον Νικόλα Θεοφάνους: Μελοποίησε τα τραγούδια, είπε κάποια άλλα, μας ταξίδεψε με τις μουσικές του. Ήσουν υπέροχος, άνθρωπέ μου!
Στα παιδιά του Ανεμοδείκτη στη Λευκωσία: Πάντα φίλοι. Πάντα καλά!

17 σχόλια:

mindstripper είπε...

:)

Katerina ante portas είπε...

Μπράβο Λάκη μας! Εύχομαι και εις άλλα!

stalamatia είπε...

Ωραία αίσθηση κάποιοι να ακούν αυτά που λες. Και σε άλλα Λάκη.

SummerDream είπε...

Μπράβο! Κάπως έπρεπε να σε γνωρίσουν και να μάθουν για σένα. Καλή συνέχεια να έχεις κι όχι μόνο για τις "Γυναίκες της συγνώμης" αλλά και για τα επόμενα που θα δώσεις!

unapatatras είπε...

Πάντα τέτοια! Πάντα τέτοια! Εύγε! Μπράβο! Ζήτω!

Unknown είπε...

:)

όμορφες εμπειρίες είναι αυτές. εύχομαι να απολαύσεις κι άλλες στη συνέχεια...

φιλιά βρόχινα...

Ανώνυμος είπε...

Πάντα επιτυχίες!!! να απολαύσεις τη συνέχεια του, και εύχομαι να μπορούσαμε να σε απολαμβάναμε και εμείς στην Αθήνα.

Οι διαδρομές σου να έχουν αίσιο και προωθητικό άνεμο!

Καλή σου ημέρα και καλό τριήμερο

phlou...flis είπε...

Καλή επιτυχία, και εις επόμενα

kanella16 είπε...

Κατ`αρχήν "καλοτάξιδο"!!!!!!!!
Σε νοιωθω, την έχω "υποστεί" κι εγώ αυτή τη πρώτη φορά...Και πόσο σε απογειώνει τελικά...Εύχομαι όχι μόνο στη πατρίδα σου, αλλά και σε πολλές ακόμη πόλεις να γίνει αισθητή η παρουσία σου και το βιβλίο να αποκτήσει τη διασταση που του πρέπει στις προθήκες των βιβλιοπωλείων και στα χέρια των βιβλιοφιλων. Πιστεύω ότι έχεις κάνει μεγάλα βήματα και δεν είναι μακρια η ώρα που θα τρέχεις...Τί λέω; Θα πετάς!!

logia είπε...

....τελείωσα, το τελείωσα χθες στην εξοχή,μπροστά στη θάλασσα, σ΄ενα λιμανάκι που μου θύμιζε Καπετάνιο...
Με συνεπήρε η γραφή σου, η αμεσότητα της γλώσσας. Ελεγα πως αν γύρναγα στο διπλανό τραπέζι θα έβλεπα τη Χριστίνα και τον Δημήτρη και τη Μαρία και την Κατερίνα...
Χαρακτήρες απλοί, καθημερινοί με τα ψεγάδια τους... Αυτό μου άρεσε ήταν όλα τόσο αληθινά, τόσο γήινα!
Μου άρεσε η "εισβολή" σου στις ανθρώπινες σκέψεις, σ' αυτές, που συνήθως οι άνθρωποι προσπαθούν να κρύψουν.
Είναι ένα βιβλίο δοκίμιο στις ανθρώπινες σχέσεις, που τόσο μας ταλανίζουν όλους.
Καλή πορεία, σου εύχομαι, να΄σαι καλά!

N.Ago είπε...

Καλή συνέχεια!!!

Ανώνυμος είπε...

καλη επιτυχια στο βιβλιο σας

Κατερίνα δε 'στάπα; είπε...

Συγχαρητήρια, Λάκη μου και εύχομαι πολλά πολλά τέτοια βήματα!
Και πολλά πολλά βιβλία!
Εγώ θαυμάζω αυτούς που τα μπορούν. Εγώ δεν μπορώ να είμαι εκεί και να μιλάνε για μένα. Ζαλίζομαι, λιποθυμάω, γι' αυτό και δεν έκανα ποτέ βιβλιοπαρουσίαση σε κανένα βιβλίο μου και ούτε νομίζω πως θα κάνω.
Ίσως παίζει ρόλο το ότι είναι αυτοβιογραφικά, ίσως και το ότι τους συγγραφείς τους είχα για Θεούς... κι εγώ δεν μπορώ να είμαι.
Ψυχολογικό το θέμα. Μην το ψάχνεις!
Αφού άντεξες την πρώτη φορά, Λάκη μου, μη φοβάσαι, τίποτα!
Έχεις όλα τα εφόδια!
Πάντα επιτυχίες!

ci είπε...

Μπράβο Λάκη, πολύ χάρηκα με αυτά που διάβασα:)
Όμορφη μέρα να έχουμε!

Γεφυριστές είπε...

Πάντα τέτοια αλλά κρατώ ιδιαίτερα τον τρόπο που παρουσίασες τους συντελεστές! Μπράβο...

lakis είπε...

Πω πω, μαζεύτηκαν πολλά σχόλια! Παίρνω μια βαθιά ανάσα, λοιπόν, και ξεκινώ:

mindstripper: :)

Κατερίνα: Ταπεινές ευχαριστίες.

Σταλαματιά: Άκουγαν αυτά που έλεγαν τα κορίτσια. Όταν βγήκα εγώ για να πω κάτι τότε μόνο έβλεπαν: εμένα να τρέμω!

Καλοκαιρινό Όνειρο: Ναι, η αρχή έγινε. Θα υπάρξει και συνέχεια. Μεγάλο πάντως το ζόρι...

Ούνα: Θα έπρεπε να πιω κρασί πριν να κάνω αυτό το πράγμα ;)

Νεράιδα της βροχής: Κάτι σαν μαθήματα ζωής. Έκανα κάτι που ποτέ δεν περίμενα.

Ελένη Νανοπούλου: Σ' ευχαριστώ πάρα πολύ κι ανταποδίδω. Μακάρι οι άνεμοι της δημιουργίας να μην σε εγκαταλείψουν ποτέ.

Φλου...φλις: Ευχαριστώ, ρε φίλε.

Κανέλλα: Από το στόμα σου και στων αναγνωστών τ' αυτί! Σ' ευχαριστώ πάρα πολύ.

Λόγια: Σ' ευχαριστώ πάρα πολύ για το σχόλιό σου. Μου χάρισες ένα πλατύ χαμόγελο και μου έδωσες κουράγιο για τη συνέχεια.

N.Ago: Να'σαι καλά.

Ψυχασθενής ξανθιά: Ευχαριστίες!

Κατερίνα: Σαν μάθημα ήταν. Κι εγώ το τρομαγμένο μαθητούδι. Δεν είμαι και πολύ των δημοσίων σχέσεων έτσι μπορείς να καταλάβεις την αγωνία μου. Αλλά, τέλος καλό όλα καλά!

Σιτρονέλλα: Όμορφη μέρα να'χουμε. Και μια νύχτα υπέροχη. Να'σαι καλά.

Αλέκα: Οι συντελεστές ήταν οι πρωταγωνιστές, κι εγώ απλός κομπάρσος. Η αλήθεια να λέγεται.

fieryfairy είπε...

λίγο καθυστερημένα, τα συγχαρητήρια μου!