Κι είναι το παράπονο που τώρα σε πνίγει.Ποτέ δεν έχεις χρόνο για τον εαυτό σου λες
Ποτέ!
Αλλά εσύ δεν ήσουνα που διάλεξες αυτή τη φυλακή;
Εσύ δεν ήσουνα που πήρες πεισματικά ετούτο το δρόμο;
Τότε, γιατί παραπονιέσαι;
Γιατί;
Ναι, ξέρω, σε καταλαβαίνω,
Δίνεις πολλά, θέλεις και κάτι να πάρεις, αλλά…
Αλλά παίρνεις και το ξέρεις καλά.
Το παράπονο ωστόσο…
Το παράπονο!
Τυχερή είσαι όμως, σκέφτομαι εγώ, τυχερή,
Επειδή μπορείς!
Η φυλακή σου είναι αυτή που σε κάνει να ξεχωρίζεις,
Αυτή που αναδεικνύει εκείνο που
Από τον κόσμο μας πια τόσο λείπει,
Την ανθρωπιά.
Δύσκολος ο δρόμος που διάλεξες και μοναχικός,
Αλλά εσύ τουλάχιστον φεύγοντας
Θ’ αφήσεις πίσω σου κάτι,
Ενώ οι άλλοι…
Η εικόνα κλεμμένη από εδώ
5 σχόλια:
To να αφηνεις κατι σιγουρα μετραει...
Σου δινει μια αισιοδοξία...
Καλησπέρα Λάκη και καλο απογευμα να εχεις
"Γιατί;; Ρωτάς γιατί;" Toυ απάντησε έκπληκτη. Γιατί δεν έκανα αυτά που λαχταρούσα! Γιατί δεν έζησα την ζωή που ήθελα! Γιατί έκανα επιλογές που στην πορεία αποδείχθηκαν περίτρανα ότι ήταν λανθασμένες! Ναι, ξέρω ότι ήταν δικές μου και πρέπει να πληρώσω το τίμημά τους..όμως γιατί τόσο σκληρά και γιατί τόσο μοναχικά; Αληθεια, είμαι ο μόνος άνθρωπος πάνω στη γη που το κατάφερε αυτό; Δεν υπάρχουν άλλοι; Kι αν υπάρχουν, που είναι;;" To παραλήρημά της ήταν χειμμαρώδες. Οι σκέψεις άρθρωναν σκληρό και συνάμα τόσο τραγικά ειπωμένο λόγο που εκείνος σάστισε στο άκουσμά τους! Την πλησιασε διστακτικά, γονάτισε μπροστά της και κοιτώντας τα δακρυσμένα μάτια της είπε.."Υπάρχουν παντού, γύρω σου, είναι δίπλα σου όταν δουλεύεις, όταν περπατάς στους δρόμους της πόλης, όταν διαβάζεις ένα βιβλίο, όταν ακούς θορύβους την νύχτα από διπλανά σπίτια. Είναι κάποιοι που σκέφτονται όπως εσύ, που λαχταρούν όπως εσύ..όμως είναι μοναχικό το ταξίδι των επιλογών. Ο καθένας το κάνει για τον εαυτό του. Μη στεναχωριέσαι Ελπίδα, έκανες πράγματα που άξιζαν και που πρέπει να είσαι περήφανη γιαυτά, απλά τώρα δεν τα μετράς, δεν τους δίνεις την αξία που τους πρέπει..Όταν θα έρθει η ώρα της αποτίμησης, θα βγουν μπροστά και τότε τα δάκρυα θα κυλήσουν για άλλο λόγο. Θα είναι δάκρυα θλίψης γιατί δεν εκτίμησες όλα αυτά που έχεις κάνει, αυτά που είναι η περιουσία της ψυχής σου και θα αφήσεις πίσω σου μη προλαβαίνοντας να τα χαρείς. Μη ρωτήσεις "γιατί" η απάντηση είναι απλή. Γιατί λαχταρώντας όλα τα άλλα, τα άπιαστα και τα αδύνατα, δεν έδωσες ποτέ στα χειροπιαστά και αληθινά δικά σου την πρέπουσα σημασία. Αγάπησέ τα λοιπόν, είναι ώρα! Πάψε να μοιρολογογείς για όσα ΔΕΝ έκανες και ξεκίνα να χαίρεσαι όλα όσα EΣΥ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΕΣ!"
................................
Πολύ με άγγιξε το κείμενό σου Λάκη..σε ευχαριστώ!
Άουτς!
Μαρία: Κι εγώ αυτό της είπα, αλλά το παράπονο μένει...
Ανάσα: Εγώ σ' ευχαριστήσω, που μου χάρισες ένα κείμενο πολύ καλύτερο απ' το δικό μου.
confused: Ακριβώς!
Λάκη,
είσαι πολύ γενναιόδωρος εκτός από ευγενής!
Σε ευχαριστώ...για την τόνωση.
Τα σέβη μου!
Δημοσίευση σχολίου