Μια κριτική για την Αγγελική

Από το Μεγαλείο των τεχνών:

Παίρνοντας στα χέρια μου το "Αγγελική. Το Ημερολόγιο Μιας Πόρνης", η αλήθεια είναι ότι δεν περίμενα τίποτα το εντυπωσιακό. Ίσως να με επηρέασε ως έναν βαθμό ο όγκος του βιβλίου ο οποίος και δεν άφηνε πολλά περιθώρια για μεγάλες εξελίξεις. Και πραγματικά, οι εξελίξεις δεν ήταν μεγάλες. Ήταν όμως πραγματικές αφού, η ιστορία που αφηγείται ο συγγραφέας είναι βασισμένη σε μια άλλη, αληθινή ιστορία. Είναι βασισμένη στην ιστορία μιας γυναίκας με άγια καρδιά κι αισθήματα που οι συνθήκες την ανάγκασαν να ακολουθήσει έναν δρόμο που της άφηνε μοναχά δύο επιλογές. Να μείνει για πάντα εκεί ακολουθώντας τον ως το τέλος του ή να μείνει όσο οι δυσκολίες απαιτούσαν. Εκείνη, διάλεξε το δεύτερο βγαίνοντας από 'κει όχι βρώμικη αλλά, καθαρή και αμόλυντη.

Η ιστορία της Αγγελικής δεν έχει κάποια ιδιαίτερη πρωτοτυπία. Ξεκινάει από την ελλαδική επαρχία εξιστορώντας μας την τύχη μιας κοπέλας, όπως τόσες και τόσες της παλαιάς εποχής είχαν. Εξαναγκασμένη σε έναν γάμο που ποτέ δεν θέλησε, ζώντας υπό το καθεστώς της τρομοκρατίας του φαινομενικά καλού νοικοκύρη, μέσα στον οποίο ζούσε και θέριευε ένα τέρας χωρίς αναστολές. Και εκείνη εκεί, σιωπηλός μάρτυρας να αντέχει και να υπομένει μέχρι να μπορέσει να ξεφύγει, όχι για να σώσει την δικιά της ζωή αλλά, για να μπορέσει το δικό της παιδί να δεχτεί όλη την αγάπη και την στοργή που εκείνη στερήθηκε από την δικιά της μάνα και που η έλλειψη των αισθημάτων αυτών την καταδίκασε στο μέλλον που ακολούθησε. Ένα μέλλον που ο βιασμός της ψυχής της ήταν πιο επώδυνος από εκείνον της σάρκας και η απόφαση να ακολουθήσει μια ζωή πορνείας πιο εύκολη από το να καταδικάσει την κόρη της.

Η γραφή του Λάκη Φουρουκλά κελαρυστή, σε παρασύρει στο να διαβάσεις την ιστορία της Αγγελικής χωρίς να πάρεις ανάσα, αντιμετωπίζοντάς την, όχι με αντρικό κυνισμό και κριτική αλλά, με κατανόηση και την γυναικεία ευαισθησία που της αξίζει. Όπως άλλωστε ο ίδιος την χαρακτηρίζει, η Αγγελική είναι μια αγία εν αναμονή και διαβάζοντας την ιστορία της, δεν αμφιβάλουμε λεπτό γι' αυτό. Δεν έγινε κατ' επιλογήν πόρνη αλλά κατ' ανάγκην. Το γεγονός ότι δεν έμεινε στον δρόμο αυτό αλλά τον εγκατέλειψε αμέσως μόλις μπόρεσε πιστοποιεί το γεγονός αυτό. Παράλληλα όμως το πιστοποιεί και η πρόοδος της ζωής της από 'κει και μετά. Μπορεί αν μην ήταν εύκολη όμως, μπόρεσε να παλέψει για χάρη της και να την διεκδικήσει, να την ζήσει όπως ακριβώς λαχταρούσε και όπως ακριβώς άξιζε.

Το δράμα, το χιούμορ και η ευαισθησία, συνδυάζονται εξαίσια σε μια ιστορία υπομονής και προσμονής. Και αν μέχρι στιγμής μόνο καλά λόγια έχω να πω για το βιβλίο αυτό, ήρθε η ώρα να εκφράσω το μοναδικό του αρνητικό στοιχείο. Γιατί μπορεί η πλοκή να εξελίσεται ομαλά και αβίαστα ωστόσο, θα ήθελα να είναι λίγο μεγαλύτερη. Θα ήθελα να μάθω και άλλα πράγματα για την Αγγελική, να ανακαλύψω ακόμα περισσότερα για όσα διαδραματίστηκαν στην ζωή της, θα ήθελα να αντλήσω ακόμα περισσότερα από τις σκέψεις της. Δεν πειράζει όμως. Οι εξομολογήσεις κρύβουν την αξία τους όχι στο μέγεθος αλλά στο μεγαλείο τους και η Αγγελική, παρά τον βίο της, κρύβει τεράστιο μεγαλείο μέσα της.