Σάββατο 14 Μαΐου 2011

Ο Άγιος Πότης - Διηγήματα

Ο Άγιος Πότης είναι μια συλλογή από ιστορίες. Ιστορίες σοβαρές ή και λίγο αστείες.
Ιστορίες για τον έρωτα, το ροκ, τον πόλεμο, τα λάθη και τα πάθη.
Το βιβλίο μάς ταξιδεύει στη Βενετία και στην Κρήτη, στην Αθήνα και στη Λευκωσία, στην Ινδία και την Ταϊλάνδη, όπου ανακαλύπτουμε θαυμαστούς καινούριους κόσμους. Παρέα με τη Μήδεια φτάνουμε μέχρι και την αρχαία Ελλάδα.
Οι άνθρωποι βρίσκονται στο επίκεντρο σ’ αυτές τις ιστορίες.  Κάποιοι απ’ αυτούς βρίσκουν διά μέσω τους τις απαντήσεις που ζητούν και κάποιοι όχι. Ορισμένοι αγγίζουν την ευτυχία και άλλοι την αφήνουν να ξεγλιστρήσει μέσα από τα δάχτυλά τους. Μερικοί ονειρεύονται. Κι ο τροχός της ζωής εξακολουθεί να γυρίζει… με κινητήρια δύναμη την αλήθεια του κάθε ήρωα, αλλά και του καθενός από μας.

Αυτά από το οπισθόφυλλο του βιβλίου που μόλις κυκλοφόρησε από τις Εκδόσεις Πάργα στη Λευκωσία και το οποίο σύντομα θ’ αρχίσει να διατίθεται και σε επίλεκτα βιβλιοπωλεία στην Ελλάδα.
Ο Άγιος Πότης θα μπορούσα να πω ότι αποτελεί ένα «βιβλίο ζωής» για μένα. Κι αυτό γιατί οι ιστορίες του γράφτηκαν στη διάρκεια δεκαπέντε σχεδόν χρόνων, σε διαφορετικές πόλεις και χώρες, κάτω από διαφορετικές συνθήκες. Η πρώτη ήταν ο «Έρωτας στη Βενετία» και η τελευταία «Η θυσία». Και κατέχοντας τη θέση που κατέχουν σ’ αυτή τη μακρά διαδρομή θα έλεγα ότι είναι οι πιο ξεχωριστές για μένα. Η μια μιλά για ένα ματαιωμένο έρωτα που γνώρισε με μεγάλη καθυστέρηση την άνθισή του και η άλλη για την ύστατη θυσία που μπορεί να κάνει κάποιος για μια ψυχή που αγαπά. Η μια γραμμένη στο πρώτο πρόσωπο, η άλλη στο τρίτο. Η μια το 1995 η άλλη το 2009.
Ανάμεσά τους κόβουν βόλτες πολλές άλλες ιστορίες, που μοιάζουν να χαράζουν τα μονοπάτια τους στις αναμνήσεις μου. Λίγο αυτοβιογραφικές όπως πάντα, περισσότερο φανταστικές όπως σχεδόν πάντα. Ποιες ξεχωρίζω; Η απάντησή μου θα είναι υποκειμενική φυσικά αλλά η αιρετική «Απολογία της Μήδειας» και «Ο περιττός» είναι οι αγαπημένες μου.
Οι παλιοί επισκέπτες σ’ αυτό το μπλογκ θα έχουν διαβάσει τις περισσότερες από τις 29 ιστορίες που περιλαμβάνονται σ’ αυτή τη συλλογή. Όλες έχουν γραφτεί ξανά και ξανά και παρά το ό,τι έχουν πια εκδοθεί δεν αποκλείεται να τις επισκεφθώ και πάλι στο μέλλον. Ίσως κάποιες απ’ τις παλιές αγάπες να πηγαίνουν όντως στον παράδεισο, αλλά οι περισσότερες απ’ αυτές παραμένουν εδώ και ακολουθούν το κάθε μας βήμα.
Με την ευκαιρία θα ήθελα να ευχαριστήσω τις εκδόσεις Πάργα που αποφάσισαν να εκδώσουν μια συλλογή διηγημάτων σ’ αυτούς τους χαλεπούς, εκδοτικά, καιρούς, την Ντίνα Παμπαλλή για την επιμέλεια, τη Γιαννούλα Μπανάσιου, που μετά την «Αγγελική», μου χάρισε και πάλι ένα υπέροχο εξώφυλλο και για την Άνα Ρακέλ Ζουμάνη για το βίντεο που ακολουθεί.

3 σχόλια:

Velvet είπε...

Ευχομαι καλη επιτυχια Λακη
στο νεο βιβλιο σου
Θα περιμενω την εκδοση του
Ειναι κι αυτος
ο "ερωτας στη βενετια"
που θαθελα να ξαναδιαβασω
Καλο απογευμα
-

to alataki είπε...

Καλοτάξιδο και αυτό...

MAFALDA είπε...

Καλοτάξιδο και ευπώλυτο κι από μέναν.