Τώρα ζουν κι οι δυο μοναχοί αναθυμούμενοι τα παλιά, σε διαφορετικές πλέον πόλεις, και προσπαθούν να μετρήσουν τα λάθη τους και τα σωστά, να ξεφύγουν από το παρελθόν και να χαράξουν πορεία για μια νέα ζωή. Ο ένας, στα Χανιά, ζει τον πρώτο ίσως της ψυχής του χειμώνα. Περιφέρεται στους δρόμους της νύχτας μοναχός, πίνει ρακή και κόκκινο κρασί σε μέρη ήσυχα, σκέφτεται την πτώση του και νιώθει σίγουρος ότι ο αγαπημένος τόπος θα τον αναστήσει ξανά. Η άλλη, στη Λευκωσία, για μήνες παραπαίει ανάμεσα στην απόγνωση και την αποθυμιά και νιώθει σίγουρη ότι τα πράγματα θα μπορούσαν να είναι διαφορετικά. Αλλά δεν είναι. Και τώρα πρέπει να βρει τη δύναμη ν’ αλλάξει ζωή και να προχωρήσει προς το αύριο, έχοντας δίπλα της έναν αναπάντεχο συνοδοιπόρο και μέσα της μια μελλοντική υπόσχεση.
Αυτή όμως δεν είναι μοναχά η ιστορία του Νικόλα και της Μάγιας. Ένα μικρότερο ή μεγαλύτερο ρόλο διαδραματίζουν σ’ αυτήν και δύο δευτερεύοντες αρχικά, αλλά πιο σημαντικοί όσο περνά η αφήγηση χαρακτήρες: Η Αριάδνη, φίλη του πρώτου, η γυναίκα που τον ξέρει καλύτερα απ’ τον καθένα, και η Νάζια, μια από τις «Γυναίκες της συγνώμης», που κάποιοι απ’ τους αναγνώστες θα θυμούνται απ’ το ομώνυμο βιβλίο. Για μια ακόμη φορά οι ήρωες περιπλανούνται από τόμο σε τόμο, από τόπο σε τόπο, κάνουν νέους φίλους και γνωρίζουν νέες συγκινήσεις, καθώς ο τροχός της μοίρας εξακολουθεί να γυρίζει.
Το «Σ’ αγαπώ απελπισμένα» είναι μια από εκείνες τις ιστορίες που κτίζουν κόσμους και γκρεμίζουν βεβαιότητες ή και αντίστροφα. Στο επίκεντρό της, όπως και στα άλλα βιβλία του συγγραφέα, είναι οι άνθρωποι. Αυτοί που μας περιτριγυρίζουν. Αυτοί που συναντάμε κάθε πρωί στο δρόμο μας ή και μέσα στο ίδιο μας το σπίτι. Άνθρωποι που βρίσκουν την αγάπη και τη χάνουν, μα οι οποίοι δεν τα παρατάνε. Η ζωή, μοιάζουν να θέλουν να μας πουν, είναι ένας αγώνας. Κι αυτοί είναι αποφασισμένοι με κάθε μέσο να τον κερδίσουν.
Αποσπάσματα: Κεφάλαιο 1, Κεφάλαιο 2, Κεφάλαιο Β' 1, Κεφάλαιο Β' 2
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου