Άννα Αχμάτοβα - 3 ποιήματα

Τα πιο πάνω τα πήρα από μια αγγλόφωνη έκδοση και τα μετέφρασα πρόχειρα χθες. Δε φέρουν τίτλους έτσι τα διαχωρίζω μέσω των αριθμών.

1

Νύχτα μου - σε σκέφτομαι με μανία,

μέρα μου - αδιάφορη: ας είναι κι έτσι!

Στη μοίρα μου στράφηκα και χαμογέλασα

σ' αυτή που μου 'φερε μόνο μιζέρια.

Οι αναθυμιάσεις του χθες είν' τρομερές,

οι φλόγες που με καίνε δε θα σβήσουν,

θαρρώ πως τούτη η εκτυφλωτική φωτιά

λιόλουστος ουρανός ποτέ δε θε να γίνει.

Λες να αντέξω ήττα δίχως να παραδεχτώ

για την απουσία σου να σε καταραστώ;…

Αφού είσαι μακριά. Ποτέ εσύ δε θα με δεις

αιχμάλωτη στη φοβερή μου την παγίδα.

2

Η επίγεια δόξα είναι σαν καπνός,

θέλησα πολύ παραπάνω απ' αυτόν.

Σε όλους τους εραστές προκάλεσα 'γω

συναισθήματα χαράς, ευδαιμονικά.

Κάπου κάποιος είν' ακόμη ερωτευμένος

με ένα φίλο απ' τα πολύ παλιά,

ενώ άλλος στέκεται σε μια πλατεία ορθός,

μέσα στο χιόνι έν' άγαλμα μπρούτζινο.

3

Νομίζαμε ότι: είμαστε φτωχοί και τίποτα δεν μας ανήκει,

αλλά καθώς αρχίσαμε να χάνουμε το ένα πράμα μετά το άλλο,

με τέτοια ταχύτητα που η κάθε μέρα μεταμορφώθηκε

σε μέρα γιορτής για τα απολεσθέντα,

αρχίσαμε να γράφουμε τραγούδια

για του Θεού την τεράστια γενναιοδωρία

και για τα πλούτη που άλλοτε είχαμε.

 

Η είκονα είναι παρμένη από εδώ