Το Λάθος Πάθος - Αναμνήσεις από τη συγγραφή ενός βιβλίου

Ανακάλυψα την περασμένη βδομάδα εντελώς τυχαία, το πρώτο μέρος του χειρογράφου της νουβέλας μου "Το λάθος πάθος", το οποίο είχα χάσει χρόνια πριν - για τα καλά.

Όπως διαβάζω στο εξώφυλλο του τετραδίου είχα αρχίσει να γράφω αυτή την ιστορία στις 19 Μαΐου του 1997 στη Λευκωσία και κάποια κεφάλαια που ακολούθησαν γράφτηκαν στα Χανιά. Ακόμη θυμάμαι τη θέα. Κοιτούσα με θολό το βλέμμα το ενετικό λιμάνι, από το άθλιο δωμάτιο που νοίκιασα τότε.

Και μετά; Δε θυμάμαι ακριβώς τι έγινε μετά, αλλά μέχρι να μου κτυπήσει την πόρτα η έμπνευση ξανά, ένα χρόνο αργότερα, το τετράδιο είχε χαθεί. Μη έχοντας λοιπόν άλλη επιλογή πήρα να γράφω την ιστορία από την αρχή.

 

Οι διαφορές ανάμεσα στην πρώτη και στη δεύτερη εκδοχή είναι μικρές και μεγάλες. Κάποιες προτάσεις τις θυμόμουνα απέξω κι ανακατωτά προφανώς και βρήκαν τη θέση τους και στη νέα εκδοχή. Κάποιες άλλες έμειναν απέξω. Και το πρώτο, κάπως εκτενές κεφάλαιο της πρώτης γραφής μίκρυνε πολύ και πήρε τη θέση του στο τελικό κείμενο αμέσως πριν από τον επίλογο.

Τη συγγραφή της ιστορίας την τελείωσα στις 9 Απριλίου του 1999. Μου πήρε δηλαδή σχεδόν δύο χρόνια να γράψω αυτό το μικρό βιβλίο, στα τετράδια και στο μυαλό μου. Χρειάστηκα πολύ λιγότερο χρόνο για να γράψω τα επόμενά μου (και πολύ μεγαλύτερα) τέσσερα βιβλία.

Τα τελευταία είναι πολύ καλύτερα από το πρώτο, αλλά αυτό είναι μάλλον το πιο αληθινό, αφού το έγραψα εν βρασμώ ψυχής κατά κάποιο τρόπο. Ζωή. Χαρά. Λύπη. Έρωτας. Απογοήτευση. Όλα έπαιξαν τον ρόλο τους. Ένιωθα τα πάντα έντονα τότε, κάτι που δυστυχώς δε συμβαίνει πια.

Με θυμάμαι τώρα να βρίσκομαι τη νύχτα της Μεγάλης Παρασκευής σ' ένα γραφείο έρημο στη Λευκωσία, να πίνω μπύρες και να γράφω τα τελευταία κεφάλαια. Τι ακριβώς ένιωθα τότε; Μοναξιά; Ίσως. Πλήξη; Μόλις πριν, σίγουρα. Και τι ένιωσα μετά; Ανακούφιση; Μάλλον. Με θυμάμαι λίγο να χαμογελώ. Και μετά οι αναμνήσεις σβήνουν.

Αυτό την ιστορία δεν την παράτησα και δε με παράτησε ποτέ. Πέρυσι προσπάθησα να τη ξαναγράψω, αλλά γρήγορα αντιλήφθηκα ότι, σε αντίθεση με πολλές άλλες, δεν μπορούσα να την κάνω καλύτερη. Φέτος τη μετέφρασα στα αγγλικά. Και το ταξίδι συνεχίζεται…

Το Λάθος Πάθος μου στο τέλος αποδείχτηκε κάθε άλλο παρά τέτοιο, αφού μου άνοιξε τα μάτια σε νέες πραγματικότητες και το δρόμο προς μια καινούρια ζωή. Μια ζωή που εξακολουθεί να με οδηγεί από τόπο σε τόπο, από κείμενο σε κείμενο.

Τις τελευταίες ημέρες άρχισα να ονειρεύομαι όλο και πιο συχνά τα Χανιά. Εκεί όπου πολλές από τις λέξεις και τα συναισθήματα πήραν ζωή. Εκεί που κάποιοι από τους ήρωες κάποιων άλλων μου βιβλίων γεννήθηκαν και πέθαναν, κι επέστρεψαν και πάλι στη ζωή με διαφορετική μορφή.

Κλείνω τα μάτια και…

Το βιβλίο μπορείτε να το αγοράσετε από εδώ.