Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Ρομπέρτο Μπολάνιο. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Ρομπέρτο Μπολάνιο. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Τρίτη 21 Απριλίου 2015

Ο Ερνέστο Καρντενάλ κι εγώ του Ρομπέρτο Μπολάνιο


Περπατούσα στο δρόμο, ιδρωμένος και με τα μαλλιά κολλημένα
στο πρόσωπό μου
όταν είδα τον Ερνέστο Καρντενάλ να έρχεται
από την αντίθετη κατεύθυνση
και αντί χαιρετισμού του είπα:
Πατέρα, στο Βασίλειο των Ουρανών
που είναι ο κομμουνισμός,
υπάρχει χώρος για τους ομοφυλόφιλους;
Ναι, είπε.
Και για αμετανόητους αυνανιστές;
Για σκλάβους του σεξ;
Για ηλίθιους του σεξ;
Για σαδομαζοχιστές, για πόρνες, γι' αυτούς που έχουν μανία
με τα κλύσματα,
για κείνους που δεν αντέχουν πια, εκείνους που στ' αλήθεια
δεν αντέχουν πια;
Και ο Καρντενάλ είπε ναι.
Και σήκωσα το βλέμμα ψηλά
και τα σύννεφα έμοιαζαν
σαν τα χλωμά ροζ χαμόγελα των γάτων
και τα δέντρα σταυροβελονιά στο λόφο
(το λόφο που πρέπει ν' ανέβουμε)
έσειαν τα κλαδιά τους.
Ήταν άγρια δέντρα, που έμοιαζαν να λένε,
κάποια μέρα, νωρίτερα παρά αργότερα, θ' αναγκαστείς να έρθεις
στη φτιαγμένη από καουτσούκ αγκαλιά μου, στην τραχιά μου αγκάλη,
στην ψυχρή αγκαλιά μου. Σε μια βοτανική ψυχρότητα
που θα κάνει τις τρίχες σου να σηκωθούν κάγκελο.

Σε δική μου μετάφραση από τα αγγλικά.

Η εικόνα είναι παρμένη από εδώ.
 

Τετάρτη 8 Απριλίου 2015

Ο Γκοτζίλα στο Μεξικό του Ρομπέρτο Μπολάνιο


Άκου με προσεκτικά, γιε μου: βόμβες έπεφταν
πάνω από την πόλη του Μεξικού
αλλά κανείς δεν το είχε καν προσέξει.
Ο αέρας μετέφερε δηλητήριο ανάμεσα
στους δρόμους και τα ανοικτά παράθυρα.
Είχες μόλις τελειώσει το φαγητό σου κι έβλεπες
κινούμενα σχέδια στην τηλεόραση.
Διάβαζα κάτι στο διπλανό δωμάτιο
όταν αντιλήφθηκα ότι θα πεθαίναμε.
Παρά τη ζαλάδα και τις αναγούλες έσυρα τον εαυτό μου
μέχρι την κουζίνα όπου σε βρήκα στο πάτωμα.
Αγκαλιαστήκαμε. Ρώτησες τι συνέβαινε
και δε σου είπα ότι ήμασταν στο καλεντάρι του θανάτου
αλλά ότι θα πηγαίναμε σ' ένα ταξίδι,
μαζί, σ' ένα ακόμη, και δε θα έπρεπε να φοβάσαι.
Όταν έφυγε, ο θάνατος δεν μπήκε καν στον κόπο
να μας κλείσει τα μάτια.
Τι είμαστε; ρώτησες μια βδομάδα ή ένα χρόνο μετά,
μυρμήγκια, μέλισσες, λάθος νούμερα
στη μεγάλη σάπια σούπα του πεπρωμένου;
Είμαστε άνθρωποι, γιε μου, σχεδόν πουλιά,
περίφημοι ήρωες και μυστικά.

Σε δική μου μετάφραση από τα αγγλικά
Η εικόνα παρμένη από εδώ