Δευτέρα 5 Οκτωβρίου 2009

Της ζωής της αποκόμματα

Οι τυφώνες της σκέψης της την παρασύρουν από το ένα μέρος στο άλλο,
από τη μια θλίψη στην επόμενη,
από το ένα λειψό χαμόγελο σ’ αυτό που το ακολουθεί,
το ακόμη φτωχότερο.
Θα πάρει και πάλι στα χέρια της τους θησαυρούς που της έστειλε
και θα βαλθεί να διαβάζει ξανά και ξανά την κάθε ματωμένη σελίδα τους.
Θ’ αφήσει για μια ακόμη φορά τον εαυτό της ελεύθερο
να κλάψει όπως δεν έκλαψε ποτέ,
και μέσα από εκείνους να νιώσει ότι ποτέ δεν ένιωσε.
Θα ψάξει να βρει ανάμεσα στις γραμμές
τις διακριτικές τους ανάσες,
να αφουγκραστεί ξανά τους ερωτικούς τους ψίθυρους.
Θα νιώσει τη ζήλια να φουντώνει μέσα της και πάλι
σαν άγριο κύμα,
και να σβήνει σαν απόηχος μιας γαληνεμένης θάλασσας
σε κάποια μυστική ακρογιαλιά.
Θα κλέψει δίχως ενοχές τις ζωές τους
και θα τις αφομοιώσει, θα τις κάνει δικές της.
Κι έτσι θα βρεθεί στην κάμαρά τους τη μικρή,
και θ’ αντικρίσει μέσα από τα δικά τους μάτια
το θάνατο και τον έρωτα.
Θα γίνει, για όσο κρατήσει η ανάγνωση, κάποια άλλη.
κάποια που είναι γυναίκα και παιδί,
πηλός και δημιουργός,
ένα πλάσμα αλλόκοτο που ξεχειλίζει από αισθήσεις,
κάποιων άλλων ψυχών η αλήθεια, το όνειρο και η ζωή.
Θα χωθεί και θα χαθεί μέσα στη φλόγα τους.

6 σχόλια:

jacki είπε...

Τι σου κάνουν κάποια κείμενα που είναι γραμμένα γεμάτα συναίσθημα και είναι τόσο αληθινά.. και είναι τόσο δικά σου.. Και κρύβουν όλες σου τις στιγμούλες.

Καλησπέρα Λάκη.

Λεμέσια είπε...

Ανάμεσα στις γραμμές και τα αποκόμματα...αντιφεγγίζουν αυτά που ζήσαμε κι αυτά που ονειρευτήκαμε...σαν να ήταν Ένα...

Όμορφο κείμενο...

Μαρια Νικολαου είπε...

Υπάρχουν άραγε θησαυροι που μας εχουν στείλει...;
Αναρωτιέμαι...
Τελικα αναρωτιεμαι πολυ αυτον τον καιρο...

logia είπε...

πόση λύτρωση μπορεί να φέρει το κλάμα μερικές φορές...

ruth_less είπε...

"Θα γίνει, όσο κρατήσει η ανάγνωση, κάποια άλλη" η Αληθινή... και μετά; Θα φορέσει πάλι τη μάσκα της για να συνεχίσει.

Αχ αυτές οι αλήθειες πόσο καίνε.

Καλό βράδυ νάχεις Λάκη.

lakis είπε...

Τζάκι: Τόσο αληθινά που δεν κάνει να λέγονται. Καλησπέρα...

Λεμεσία: Μιλάει και γι' αυτά που δεν τολμήσαμε. Να'σαι καλά.

Μαρία Νικολάου: Όλοι αναρωτιόμαστε και πολύ, κι αυτό δε μας κάνει καλό:)

Λόγια: Όχι όση χρειάζεται, αλλά αρκετή.

ruth_less: Ευτυχώς όχι. Γι' αυτό και την αγάπησα σαν "ηρωίδα" :)