Στα όρια της σιωπής

Πόσα πρόσωπα να έχει τάχατες η θλίψη;
Πόσες αλήθειες μπορούν να κρυφτούν στα στεγανά της σιωπής;
Πόσο μπορεί ο πόνος του ενός να μοιάζει με του άλλου;
Από τι τρέχουμε πάντα για να κρυφτούμε;
Και τι να προλάβουμε;
Πώς μπορεί να το δικό σου σωστό να μην είναι και δικό μου;
Γιατί έχουμε πάντα έτοιμες τις απαντήσεις
στις ερωτήσεις που κανείς ποτέ δεν μας έθεσε;
Είναι το σκοτάδι που φοβόμαστε πιότερο ή το φως;
(το φως που αναδεικνύει τους φόβους μας)
Πότε ήταν η τελευταία φορά που τολμήσαμε να
κοιτάξουμε τον εαυτό μας κατάματα;
Και πότε για στερνή φορά ομολογήσαμε κάποιο λάθος;
Οδηγηθήκαμε ποτέ στα όρια της σιωπής
ή
πάντοτε μέσα σε λέξεις περιττές αναζητούσαμε
τη χαμένη ουσία μας;