Θέλω να γράψω...

Θέλω να γράψω…
για ένα πρόσωπο θλιμμένο
χαμένο στον κόσμο του
… για τα χίλια δυο πράγματα που
με σκοτώνουν και μου δίνουν ζωή
… για τη χαρά του να είσαι και τη
λύπη του να μην είσαι εσύ
… για κείνο το τραγούδι που
έκλεψε κάποιο βράδυ την ψυχή μου
… για τους αλλοτινούς φίλους που
γίναν αναμνήσεις στο ποτάμι του χρόνου
… κι ακόμη
για το όμορφο κορίτσι που έψαχνε να
βρει την άνοιξη στο βλέμμα των άλλων
… για το καναρίνι που σταμάτησε να
τραγουδά μόλις το βάλαν στο κλουβί
… για όσα έχασα και δε θα ξαναβρώ
… και για όσα δεν τόλμησα να κάνω.
Μα το μελάνι τελειώνει και τα
φαντάσματα μένουν φαντάσματα.