«Ω ζωή της ιδικής μας άνοιξης! Γιατί μαραίνεται ο λωτός του νερού;Γιατί μαραίνονται και πέφτουν τα χαμογελαστά παιδιά της άνοιξης;
Α! η Θελ είναι σαν τόξο δροσερό, σα σύννεφο περαστικό,
Ανταύγεια, σκιά μες στον καθρέφτη του νερού,
Κάτι σαν όνειρο παιδιού και σα χαμόγελο μωρού
Φωνή περιστεριού, μέρα φευγάτη και μουσική αέρινη.
Α! ήσυχα θα ξαπλωθώ και ήσυχα θ’ αναπαυτώ
Και ήσυχα θα κοιμηθώ τον ύπνο του θανάτου και ήσυχα θ’ ακούσω τη φωνή
Εκείνου που σεργιάνισε στον κήπο το βραδάκι».
Μετάφραση: Σπύρος Ηλιόπουλος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου