Η Φυγή

Η αναχώρηση.
Μόνο αυτή τελικά έχει σημασία.
Το να φεύγεις.
Αυτό είναι ένα άλλο είδος μαγείας.
Η αναζήτηση.
Ίσως η δικαίωση της ύπαρξης…
Κάποια μέρα φόρεσε ένα σακίδιο στον ώμο
κι έφυγε προς αναζήτηση
των ονείρων της.
Είχε λίγα λεφτά, πολλές σκέψεις και
μια λαχτάρα για την αληθινή ζωή.
Δεν ήξερε τι έψαχνε αλλά,
ούτε κι αν θα το βρει.
Το μόνο που την ενδιέφερε ήταν η φυγή,
η απόδραση από τη συνήθεια,
απ’ τον ευατό της.
Μετά από αμέτρητα χρόνια περιπλανήσεων
έφθασε σε μια πράσινη χώρα,
κάθησε κάτω από ένα μεγάλο δέντρο
για να ξαποστάσει και έκλεισε
τα μάτια για πάντα.
Χαμογελούσε.
Το δέντρο εκείνο το αποκάλεσαν:
της Ζωής.