Διλήμματα

Τι να κάνει;
Στ’ αλήθεια δεν ξέρει!
Πρώτη φορά της συμβαίνει αυτό,
Να είναι, δηλαδή, τόσο διχασμένη.
Ένα δίλημμα της καίει τα σωθικά,
Της κλέβει τα βράδια τον ύπνο,
Την κάνει να ρωτά τον εαυτό της για τα τι,
Τα πως και τα γιατί,
Κι ας γνωρίζει πολύ καλά ότι απάντηση δε θα πάρει.
«Να πάρω το ρίσκο;» αναρωτιέται.
«Να παρατήσω κάτι σταθερό και σίγουρο,
για κάτι αβέβαιο μα πιθανότητα συναρπαστικό;»
Δεν της είναι καθόλου εύκολο να το κάνει αυτό,
Αφού τον αγαπάει.
Πέντε χρόνια είναι μαζί,
Πώς να τον παρατήσει τώρα για τον άλλο,
Τον τρελαμένο;
Κι όμως, της λείπει!
Αυτός που βλέπει μια μονάχα φορά τη βδομάδα της λείπει,
Όλο και περισσότερο της λείπει.
Ίσως να της θυμίζει κάτι από τα όνειρα που έκανε μικρή,
Για μια αλλιώτικη ζωή, περιπετειώδη,
Για μια ζωή που μέρα με τη μέρα θα άλλαζε πορεία,
Που δε θα έμενε ποτέ στάσιμη.
Τι να κάνει, λοιπόν;
Στ’ αλήθεια δεν ξέρει!
Και το μέσα της όλο και πιο παράφορα πονά,
Αγιάτρευτα υποφέρει...