Κυριακή 1 Μαρτίου 2009

Μαρία Πολυδούρη - Περί αυτοκτονίας

Ένα κείμενο της αγαπημένης Μαρίας Πολυδούρη με θέμα την αυτοκτονία "φιλοξενώ" σήμερα:

Αυτός που αυτοκτονεί γιατί του ήρθε μια μεγάλη λύπη στη ζωή, αυτός είνε ένας ανάξιος της ζωής, δεν έπρεπε να τον έχη δεχτή καθόλου. Είνε ένας μικρόψυχος. Εξαιρώ όσους αυτοκτονούν γιατί είνε άρρωστοι, είτε σωματικά, είτε ψυχικά. Φυσικά είνε ταπεινωτικό να ζη κανείς στο περιθώριο της ζωής, κι’ όμως να ζη! Μα δεν πρόκειται γι’ αυτούς, τώρα. Ο πόνος είνε το φριχτό και το μεγάλο δώρο. Να τον δεχτής για να στραγγίσης τη ζωή ως την τελευταία σταγόνα. Να τον δεχτής για να παλαίψης, ο αγώνας είνε η ζωή. Η αντίδρασή σου σε κάθε χτύπημα είνε μια νίκη, όσο κι αν χάνεις λίγο λίγο έδαφος, γιατί βέβαια εσύ θα εξαντληθής όχι η ζωή. // Μα αυτή η απεγνωσμένη προσπάθεια, το κατανάλωμα της ψυχής μας, της ζωής μας όλης, τι αφάνταστα φριχτό και τι σεμνά μεγαλειώδες! «Καθήκον» λέξις τριμμένη, σχεδόν χωρίς ουσία και μισητή. Τι ανύψωμα θάπρεπε να της δώσω, τι ντύσιμο να της κάνω –μάλλον τι ξεντύσιμο- για να τη δώσω στον αγώνα της ζωής! Ένα καθήκον ευγενείας. Είνε ευγένεια το δόσιμο στην καταστροφή της ζωής. Πόσες γωνιές της ψυχής σου θα φωτισθούν, τι εξαϋλωμα, εξαγίασις ο σπαραγμός, η συντριβή, η ταπεινωσύνη. Στο βάθος του πόνου ολοένα, που να τελειώνουν όλα μπρος στα μάτια σου, που να σου λείπει η πνοή, που να νιώθης κάθε στιγμή τη λόγχη στα σπλάχνα, έτσι πέρνεται η μεγάλη γαλήνη της μορφής και το φωτοστέφανο της Ζωής: ένας άξιος άνθρωπος! Έτσι μόνο θ’ αξιωθής, όταν η μεγάλη στιγμή φτάση, να καταλάβεις βαθιά ότι έζησες, ότι τη Ζωή την πήρες όλη, ότι τόσο την εξάντλησες, ώστε αν κανείς σου πρότεινε ένα ξαναγύρισμα να αρνηθής με κάθε ειλικρίνεια και απλότητα. [Αυτή είνε η μεγάλη στιγμή. Η αναμονή του θανάτου για τη δικαίωση, την ανάπαυση, απέριττη και ωραία.]

Μαρία Πολυδούρη

13 σχόλια:

Μαρια Νικολαου είπε...

Παντα λεμε και λεμε, και διαβαζουμε, και κεινοι οι παλαιότεροι έλεγαν τα δικα τους , εκεινα που εμεις τώρα "διαβάζουμε"..
Ποιος είχε δικιο ποιος άδικο ποιος μπορει να ξερει..

Μη με παρεξηγεις
Νιωθω παντα περιεργα στις "γιορτές"..
Ισως γιατι δεν ειμαι των εορτών..

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

μμμμ...
φυσικα παντα μοναδικη κι αγαπημενη η πολυδουρη...
αν και η αυτοκτονια επαιξε σημαντικο ρολο στη ζωη της ειτε μεσω του αγαπημενου της ειτε για εκεινη που εικαζεται,και οπως ολα δειχνουν,επελεξε να φυγει κατα αυτον τον τροπο...
ποτε δεν ξερεις τελικα τις αιτιες που μπορει να σε οδηγησουν σε κατι τετοιο...

νεραιδενια φιλακια και καλο μηνα λακη μου!!!

ΣΟΦΙΑ ΣΤΡΕΖΟΥ είπε...

Δεν γνωρίζω αν αυτό το κείμενο ήταν για την Πολυδούρη μια προφητική μελέτη ζωής ή θανάτου. Ενορατική απλότητα ύμνου της ζωής και καταδίκη των αυτόχειρων που κατά περίεργο τρόπο, η ίδια η ζωή είχε άλλα σχέδια για κείνη και γι' αυτόν που αγάπησε.
Προσχεδιασμένα όχι από εκείνη αλλά πολλές φορές η ίδια η εποχή γεννά καταστάσεις μη αναστρέψιμες.
Θα μπορούσαμε λοιπόν να μεταθέσουμε τα γεγονότα στην συγκεκριμένη εποχή που όλα λειτούργησαν αθροιστικά και έφτασαν οι ήρωες ως εκεί που μπόρεσαν να φτάσουν.
Καλό μήνα Λάκη με μια όμορφη άνοιξη να συνοδεύει τις στιγμές σου.

✿ margarita είπε...

Ο έρωτας και ο θάνατος είναι ο δύο άξονες γύρω από τους οποίους περιστρέφεται η ποίησή της.
Τι να πει κανείς γι'αυτη τη γυναίκα..θυμάμαι όταν πρωτοδιάβασα Λακη το
"Δεν τραγουδώ παρά γιατί μ' αγάπησες" άσε που σαν ποίημα το λάτρεψα,σκέφτηκα πόση αγάπη μέσα σε ενα ποίημα!!

...Μόνο γιατί όπως πέρναγα με καμάρωσες
και στη ματιά σου να περνάει
είδα τη λυγερή σκιά μου ως όνειρο
να παίζει, να πονάει,
μόνο γιατί όπως πέρναγα με καμάρωσες.

Γιατί, μόνο γιατί σε σεναν άρεσε
γι' αυτό έμειν' ωραίο το πέρασμά μου.
Σα να μ' ακολουθούσες όπου πήγαινα
σα να περνούσες κάπου εκεί σιμά μου.
Μόνο γιατί σε σεναν άρεσε..

Μ.Πολυδούρη

Τα γράμματά σου τα 'χω Αγάπη πρώτη
σε ατίμητο κουτί, μες στην καρδιά μου
τα γράμματά σου πνέουνέ σου τη νιότη
κι ανθίζουνε την όψιμη χαρά μου..

Τα γράμματά σου πάνε, Αγάπη πρώτη
βάρκες λευκές, τη σκέψη μου εκεί κάτου.
Τα γράμματά σου τάφοι, δεν τελειώνει
απάνω τους η λέξη του Θανάτου .."

Κ.Καρυωτάκης

✿ margarita είπε...

Kαλό μήνα και καλή Σαρακοστή Λακη!
(με παρέσυρε η Πολυδούρη) :)

jacki είπε...

Πότε το έγραψε αυτό το κείμενο; Πριν την αυτοκτονία του Καρυωτάκη ή μέτα; Μήπως τελικά κρίνει τον εαυτό της, πριν αυτοκτονήσει, για την πράξη που πρόκειται να κάνει..
Ποιος ξέρει.
Καλημέρα και καλό μήνα.

ΣΟΦΙΑ ΚΟΛΟΤΟΥΡΟΥ είπε...

Κι εγώ αυτό λέω, αυτό που έγραψε ο απο πάνω..."Κρίνει τον εαυτό της, πριν αυτοκτονήσει..."

Εχεις δει Λάκη στο Ποιείν το πρόσφατο που έγραψα περί Καρυωτάκη και Πολυδούρη;

Λέγεται πως τον Απρίλη που πέθανε (θα πεθάνω μιαν αυγούλα μελαγχολική του Απρίλη..) είχε σταματήσει να παίρνει τα φάρμακά της στη Σωτηρία.

Πέθανε στις 30 Απριλίου.

Πρόσεξε πως εξαιρεί από την καταδίκη της αυτοχειρίας τις ψυχικές και σωματικές ασθένειες...

Maria Tzirita είπε...

Πάντα θεωρούσα την αυτοκτονία ως την απόλυτη δειλία... Θέλει κουράγιο, ψυχή, θάρρος και ανδρεία να ζεις, όχι να παθάνεις...
Καλή σαρακοστή Λάκη να είσαι καλά!

Σοφία είπε...

Ενδιαφέρον κείμενο. Θα ήθελα κι εγώ να ξέρω πότε το έγραψε.

Το θέμα είναι ότι κάποιες φορές, ανεξάρτητα από το τι πιστεύουμε και τι λέμε, το μυαλό γυρίζει ανάποδα και μας παρασέρνει. Τις στιγμές αυτές δυστυχώς τα λόγια δεν βοηθάνε.

AERIKO είπε...

Απέριττη ωραία κι αγαπημένη η κάθε λέξη της.Για άλλους είναι δειλία για άλλους ύψιστη γενναιότητα.Το συγκλονιστικό της ανθρώπινης ύπαρξης πάντως είναι η ελευθερία της επιλογής.Θέλει ψυχή να δεχτείς τα σεμνά μεγαλειώδη και την άφθαρτη ουσία της αλήθειας στη ζωή.Οι υπερευαίσθητοι το αντιλαμβάνονται ματώνοντας απο νωρίς.Σημασία έχει όχι το πως ακριβώς και γιατί έφυγε αλλά τι άφησε πίσω της.
Όμορφη μέρα εύχομαι.:)

Ένδειξη ζωής είπε...

To κείμενο το γνώριζα και πριν...
Μετά τη στιγμή που η αυτοκτονία χτύπησε την πόρτα του σπιτιού μου και μου πήρε τον αγαπημένου μου σύντροφο, απέκτησαν άλλο βάρος οι λέξεις του...Μπορώ να σου μιλώ για ώρες γι' αυτό!
Καλή σου μέρα και καλό σου μήνα!

lakis είπε...

Περισσότερες "αντιδράσεις" προκάλεσε απ' όσες περίμενα αυτό το κείμενο, τόσο εδώ όσο και στο... φατσο-βιβλίο. Το θέμα της αυτοκτονίας είναι μεγάλο και έχει πολλές προεκτάσεις και δεν μπορεί να αναλυθεί τόσο απλά. Ωστόσο, το παρόν κείμενο, που γράφτηκε μετά το θάνατο του Καρυωτάκη, μας παρουσιάζει τη γνωστή ποιήτρια σε μια στιγμή αδυναμίας, και σαν τέτοιο έχει την αξία του. Σας ευχαριστώ.

ziggy είπε...

hi!nai 8elei kouragio kai prospa8eia i zwi gt einai agwnas!alla merikes fores ftaneis s simio pou einai kolasi na zeis pou dn s exei meinei tipota!kai dn pisteuw oti einai deilia n pe8eneis an dn exeis pleon tipota!an ola exoun gremistei!an dn iparxei kanenas dipla s!exw ftasei polles fores s auto t simeio kai to pws zw akoma einai mallon 8auma alla auto einai alla 8ema!padws to keimeno einai apla telio...