Ερωτευμένη

Είναι ερωτευμένη! Τρελά, αφόρητα ερωτευμένη. Δεν πίστευε ότι θα μπορούσε κάποτε να της συμβεί αυτό. Όχι. Ποτέ των ποτών. Τι έκφραση κι αυτή! Αλλά, εντάξει, τώρα πια όλα επιτρέπονται -ακόμη και τα ποτά των ποτών- τώρα που η ζωή της γέμισε φως, χαρά, αισιοδοξία, μα πάνω απ’ όλα ομορφιά. Μοναδική, ονειρική ομορφιά.
«Κανείς δε σε αγαπά γι’ αυτό που είσαι,» της είπε κάποτε ένας παλιός εραστής, αλλά αυτή, η κουτή, δεν τον πίστεψε. Κι έτσι συνέχισε να είναι ο εαυτός της. Συνέχισε να είναι για χρόνια και χρόνια ο ίδιος ατσούμπαλος, ανίδεος, αντικοινωνικός εαυτός. Και συνέχισε να κάνει τα ίδια λάθη -να πιστεύει δηλαδή η δόλια, ότι η ψυχή μετρά πιότερο απ’ την εικόνα, ότι η καλή καρδιά είναι πιο σημαντική από μια σέξι εμφάνιση. Και κάποτε έφτασε στα όριά της, η μοναξιά έκανε ματ, ματώνοντάς την. Και κάποτε είπε, ως εδώ και μη παρέκει. Και κάποτε μούντζωσε τη μούρη της στον καθρέφτη και δήλωσε, θα σε αλλάξω, θα σε κάνω μια θεά.
Πέρασαν μέρες, βδομάδες, μήνες, μέχρι να πετύχει τον στόχο της. Αγωνίστηκε με νύχια και με δόντια. Ακολούθησε δίαιτες εξαντλητικές, έμαθε τρόπους καλούς -της υψηλής κοινωνίας- συνήθισε να πίνει μόνο λευκό κρασί, ή μαρτίνι με εισαγόμενη ελιά, και να τρώει όλο και πιο λίγο. Έκανε και δυο-τρεις μικροεπεμβάσεις στο πρόσωπο και το κορμί και τώρα δείχνει και είναι τέλεια. Τέ-λει-α! Τώρα είναι έτοιμη να βγει έξω μ’ ορμή και να κατακτήσει τον κόσμο. Τώρα, τώρα θα τους δείξει όλους. Τώρα...
Πολλά σκέφτεται να κάνει τώρα, αλλά δε βιάζεται, καθόλου. Εξάλλου, τα δύσκολα πέρασαν, οι καλύτερες ημέρες είναι ήδη εδώ. Χαμογελά ηδονικά. Διατρέχει με τα δάχτυλα πόντο-πόντο το ξαναγεννημένο γυμνό της σώμα, που μοιάζει σαν ύμνος στην ίδια τη ζωή, χαϊδεύει με μάτια που λάμπουν από ανείπωτη χαρά όλη την ομορφιά του. Σαν άπιαστο όνειρο, σαν γυναίκα-ξωτικό, θα φαντάζει από δω και πέρα στα μάτια των αντρών που την έφτυσαν, των άκαρδων σκύλων που την υποτίμησαν – γι’ αυτό είναι πια σίγουρη. Ανυπομονεί! Ανυπομονεί πολύ να κάνει και πάλι την εμφάνισή της μπρος στα μούτρα τους, ανυπομονεί να δει τις αντιδράσεις τους, ανυπομονεί να τους χαρίσει ένα από τα ψεύτικα πλατιά χαμόγελά της, στα οποία έχει γίνει πια εξπέρ. Ανυπομονεί... Αρχίζει να ντύνεται σιγά-σιγά, νωχελικά, σχεδόν επιτηδευμένα. Με μαεστρία πολλή και προσοχή περισσή παίρνει να στολίζει το αγγελικό της κορμί με ρούχα καλόγουστα, ακριβά, από κάποιους ειδικούς της σύμβουλους επιλεγμένα. Ναι, τονίζουν τις καμπύλες της, αναδεικνύουν αυτά που κρύβουν. Και τα μαλλιά της, ολόμαυρα και λαμπερά και σαν μετάξι απαλά, δεν ξεχύνονται πια χείμαρροι στους ώμους, αλλά είναι μαεστρικά κτενισμένα, με τρόπο που να αναδεικνύουν του προσώπου την αμίμητη και γαλακτώδη χάρη. Μ’ ένα ανάλαφρο, σαν άνοιξη και έρωτα, άρωμα ραντίζει λίγο τα σωστά σημεία, τα αεροφιλικά, και είναι πλέον έτοιμη. Έτοιμη να κατακτήσει τον κόσμο. Όχι πως νοιάζεται και πολύ γι’ αυτόν, αφού τώρα έναν και μόνο έναν σκέφτεται. Τον πιο όμορφο. Τον πιο ξεχωριστό. Τον πλέον μαγικό. Εκείνον που ετούτη ακριβώς τη στιγμή αντικρίζει μ’ ένα βλέμμα φωτιά. Εκείνον που ερωτεύτηκε. Εκείνον που για πρώτη φορά και για παντοτινά αγάπησε. Τον καθρέφτη της!

Η εικόνα κλεμμένη από εδώ