«Ποιος είσαι;» με ρώτησε.
«Αυτός που λέει το τραγούδι...»
«Και τι κάνεις εδώ;»
«Δεν ξέρω. Ίσως ένα διάλειμμα στη μάχη μου με τους ανεμόμυλους, ίσως και να προσπαθώ ν’ αλλάξω ζωή.»
«Δε σ’ αρέσει η ζωή σου;»
«Κάποτε μ’ άρεσε. Τώρα πια δεν ξέρω...»
«Γιατί αυτό;»
«Νιώθω κουρασμένος.»
«Νιώθεις ότι όλα είναι μάταια;»
«Προβλεπόμενα και συνηθισμένα.»
«Τι σου λείπει;»
«Εσύ τι λες;» Έμεινε για λίγο σιωπηλή, διαβάζοντας τα μάτια μου. Χαμογελάσε και πάλι.
«Και μένα,» μου είπε.
To Hold Her Hands
-
To hold her hands, the way you did the day you met her, and the way you do
since you promised that you'll be together forever, soul for soul, body for
b...
Πριν από 8 χρόνια
2 σχόλια:
Η συνέχεια από το προηγούμενο...καλύτερη από αυτό.
Καλημέρα.
Έτσι για να απαντιούνται και μερικά καυτά ερωτήματα.
Αυτά τα προβλεπόμενα και συνηθισμένα είναι που με κουράζουν κι εμένα. Όμως είναι αλήθεια τόσο προβλεπόμενα και συνηθισμένα; Τόσο δεδομένα και διόλου άξια εκτίμησης;...
:)
Δημοσίευση σχολίου