Desperado

«Ποιος είσαι;» με ρώτησε.
«Αυτός που λέει το τραγούδι...»
«Και τι κάνεις εδώ;»
«Δεν ξέρω. Ίσως ένα διάλειμμα στη μάχη μου με τους ανεμόμυλους, ίσως και να προσπαθώ ν’ αλλάξω ζωή.»
«Δε σ’ αρέσει η ζωή σου;»
«Κάποτε μ’ άρεσε. Τώρα πια δεν ξέρω...»
«Γιατί αυτό;»
«Νιώθω κουρασμένος.»
«Νιώθεις ότι όλα είναι μάταια;»
«Προβλεπόμενα και συνηθισμένα.»
«Τι σου λείπει;»
«Εσύ τι λες;» Έμεινε για λίγο σιωπηλή, διαβάζοντας τα μάτια μου. Χαμογελάσε και πάλι.
«Και μένα,» μου είπε.