Όταν
συναντήθηκαν για πρώτη φορά κανείς απ’
τους δυο τους δεν μπορούσε να μαντέψει
το μέλλον. Βρέθηκαν τυχαία, σ’ ένα πάρτι,
βρέθηκαν μοιραία, σ’ ένα κήπο.
Από
την πρώτη κιόλας εκείνη συνάντηση
ένιωσαν κάτι ο ένας για τον άλλο – κάτι
σαν προσδοκία και κάτι σαν προαίσθημα.
«Θέλω να σε γνωρίσω καλύτερα», φώναζαν
τα μάτια, κι αυτή την εντολή κανείς απ’
τους δυο τους δεν μπόρεσε ν’ αρνηθεί.
Πάνε
χρόνια από τότε και εξακολουθούν να
είναι μαζί. Στην ίδια πόλη, στο ίδιο
σπίτι, σε πάρκα, εστιατόρια, μπαράκια
και πλατείες. Απολαμβάνοντας του
ακατάλυτού τους έρωτα τα ίδια λόγια και
τις ίδιες θεσπέσιες σιωπές.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου