Η πραγματική αγάπη. Είναι φυσιολογική
είναι σοβαρή, είναι πρακτική;
Τι κερδίζει ο κόσμος από δύο ανθρώπους
που υπάρχουν σ' ένα κόσμο κατάδικό τους;
Τοποθετημένους στο ίδιο βάθρο δίχως καλό λόγο
επιλεγμένους τυχαία ανάμεσα σ' εκατομμύρια μα
πεπεισμένους
ότι έτσι έπρεπε να γίνει - σαν ανταμοιβή για τι;
Για τίποτα.
Το φως κατέρχεται από το πουθενά.
Γιατί φωτίζει αυτούς τους δύο και όχι άλλους;
Αυτό δεν εξοργίζει τη δικαιοσύνη; Ναι, το κάνει.
Δε διαταράσσει τις οδυνηρά οικοδομημένες αρχές μας,
και κατακρημνίζει το ηθικό απ' την κορυφή; Ναι, και στις
δύο περιπτώσεις.
Κοιτάξτε το ευτυχισμένο ζευγάρι.
Δε θα μπορούσαν να προσπαθήσουν τουλάχιστον να το
κρύψουν,
να προσποιηθούν λίγο τους θλιμμένους για χάρη των φίλων
τους;
Ακούστε τους πώς γελούν - πρόκειται για μια προσβολή.
Η γλώσσα που χρησιμοποιούν - απατηλά ξεκάθαρη.
Και οι μικροί τους εορτασμοί, τελετουργίες,
οι περίπλοκές τους κοινές ρουτίνες -
αποτελούν προφανώς μια πλεκτάνη σε βάρος της
ανθρωπότητας!
Είναι δύσκολο να μαντέψει κανείς μέχρι που θα φτάσουν τα
πράγματα
αν άλλοι άνθρωποι αρχίσουν ν' ακολουθούν το παράδειγμά
τους.
Σε τι θα στηρίζονταν τότε η θρησκεία και η ποίηση;
Τι θα παρέμενε στις αναμνήσεις; Τι θα αποκηρυσσόταν;
Ποιος θα ήθελε να παραμείνει εντός των ορίων;
Η πραγματική αγάπη. Είναι στ' αλήθεια απαραίτητη;
Η ορθοφροσύνη και η κοινή λογική μας λένε να την
προσπεράσουμε σιωπηλά,
σαν ένα σκάνδαλο στης Ζωής τους υψηλότερους κύκλους.
Απόλυτα καλά παιδιά γεννιούνται χωρίς τη βοήθειά της.
Δε θα μπορούσε να οικίσει τον πλανήτη σ' ένα εκατομμύριο
χρόνια,
αφού εμφανίζεται τόσο σπάνια.
Άστε τους ανθρώπους που δε βρίσκουν ποτέ την πραγματική
αγάπη
να εξακολουθήσουν να λένε πως τέτοιο πράγμα δεν υπάρχει.
Η πίστη τους αυτή θα τους διευκολύνει στη ζωή και στο
θάνατο.
Σε δική μου μετάφραση από τα αγγλικά
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου