Ένα κείμενο παλιό και πάλι, που μία όχι ασήμαντη αφορμή με έκανε σήμερα να θυμηθώ.
Είδα μια φωτογραφία παλιά που βγάλαμε μαζί
Και θυμήθηκα.
Θυμήθηκα μια νύχτα αθόρυβη σε κήπο ανοιξιάτικο
Και μας
Να καθόμαστε αγκαλιά σ’ ένα παγκάκι ξύλινο
Στο πέρασμα του χρόνου φθαρμένο.
Θυμήθηκα του κορμιού σου το ρίγος
Των ματιών σου τη φλόγα που φώναζε Ναι,
Το Όχι το δικό μου.
«Σε ποθώ μα δε σε θέλω!» σου είπα,
Και με κοίταξες απορημένη.
«Είσαι παράξενος άνθρωπος,» δήλωσες
Προτού κρυφτείς και πάλι στης αγκαλιάς μου την ασφάλεια.
Παράξενος άνθρωπος!
Ναι, ήμουν,
Στα μάτια τα δικά σου
Αφού ποτέ σου δεν κατάλαβες...
Δεν κατάλαβες ότι τότε ήσουν τα πάντα για μένα...
Ήσουν τα πάντα για μένα,
Γι’ αυτό απομακρυνόμουν.
Έφευγα μα ήμουν πάντα εκεί,
Βλέποντας κι αποφεύγοντας το βούρκο στο οποίο κολυμπούσες,
Δίνοντάς σου ένα χέρι βοήθειας κάθε φορά που το ’χες ανάγκη,
Και λέγοντας ξανά και ξανά Όχι,
Σ’ αυτά που επιθυμούσες.
Ήμασταν τόσο ίδιοι, καλή μου, τόσο διαφορετικοί.
Εγώ αγαπούσα τη ζωή,
Εσύ αγαπούσες να τη βλέπεις να φεύγει...
16 σχόλια:
Αχ, αυτές οι ανθρώπινες χασμωδίες...
Εύγλωττες καθίστανται μέσα στο κείμενό σου...
Υδάτινη Καλημέρα,αγαπητέ Λάκη...
Nα γεφυρώσει τα χάσματα...
Καλώς σε βρίσκω
Ακόμα και τα 'όχι', αν τα πιστεύουμε πραγματικά όταν τα λέμε παύουν να είναι άρνηση..
καλημέρα
λάκη μου,
.........................
φιλί ζεστό!
αλήθειες
σαν
κατάρες...
τι κρίμα!
Σε μερικούς ανθρώπους έρχεται μια μέρα
που πρέπει το μεγάλο Ναι ή το μεγάλο το Όχι
να πούνε. Φανερώνεται αμέσως όποιος τόχει
έτοιμο μέσα του το Ναι, και λέγοντάς το πέρα
πηγαίνει στην τιμή και στην πεποίθησί του.
Ο αρνηθείς δεν μετανοιώνει. Aν ρωτιούνταν πάλι,
όχι θα ξαναέλεγε. Κι όμως τον καταβάλλει
εκείνο τ'; όχι το σωστό εις όλην την ζωή του.
Καβαφης
Καλησπέρα Λάκη..
Ο κόσμος του "Ναι" και ο κόσμος του "Όχι"... +
Γιατί να μην είναι ο κόσμος μας απλά, χωρίς ταμπελίτσες? 8-) Έτσι αποκτούν αξία μόνο?
Vicky Mar
...μόνο η Αγάπη, μπορεί(& οφείλει) να λέει Όχι.
(και ξέρει ... που και πότε να το πει]
ελπίζω να μην είναι βιωματικό
μόνο αυτό
καλησπέρα
:)
www.arelis.gr
εριεχει το υπερρεαλιστικο ερωτονομικον και τα ποιηματα νεα υορκη ολυμπια και εκθεση ορθοπδρομης αναδρομιας
παντα καπου θα παραμονευει αυτο το χασμα μεταξυ δυο ανθρωπων...
ποτε η ευτυχια δεν θα αγγιξει ολοτελα δυο καρδιες να τους χαριστει ανωδυνα...
νεραιδενια φιλακια λακη μου!!!
αχ αχ αχ πονεμένες αυτές οι ιστορίες
τα σέβη μου αρχηγέ
Τα «όχι» μας είναι συνήθως και τα πιο δύσκολα στη ζωή μας. Ειδικά όταν αποτελούν απάντηση σε επιθυμία και συναισθήματα κάποιου που αγαπάμε πολύ. Θέλουν πολύ κουράγιο και δύναμη να βγουν από τα χείλη μας.
Άλλη μια φορά υπέροχος!
Πολύ μα πολύ αληθινό...
Την πολύ-καλημέρα μου!
Σε ποθώ μα δεν σε θέλω..
Εμενα παλι μου θυμισες μια αλλη φραση..
Σ αγαπώ αλλα δεν ταιριαζουμε..
Τα Ναι μας και τα Όχι μας ίσως τελικά να μας ορίζουν. Σας ευχαριστώ που είστε εδώ.
Ναι θα πω στους άλλους είπα όχι
Ναι θα πω αφού η καρδιά μου το 'χει
Ν' αγαπώ, μπορεί να το 'χει κι η ψυχή.
Ναι θα πω αφού με ξέρω πάλι
.........................
Θα ντραπώ, θα πω φοβάμαι τη ζωή.
Λίνα Νικολακοπούλου
Δημοσίευση σχολίου