Παράξενος χειμώνας

Παραφράζοντας το γνωστό τραγούδι θα έλεγα... Παράξενος χειμώνας βγαίνει, παράξενη εποχή. Και όντως ήταν παράξενος αυτός ο χειμώνας αφού σχεδόν καθόλου δεν τον έζησα. Νόμιζα κιόλας ότι δεν θα προλάβαινα καν να πάρω μία γεύση του. Αλλά, να που έπεσα έξω. Να, που επέστρεψα σε μια παράξενα χειμωνιάτικη Κύπρο, όπου ο καιρός κάνει ό,τι του κατέβει. Τι εννοώ; Να, σε μισή ώρα μπορεί να μας πάει από ήλιο σε βροχή, κι από βροχή σε δυνατούς βοριάδες. Αλλά, τουλάχιστον βρέχει. Και λίγο χιονίζει. Βγαίνοντας απ’ την πόρτα μου και κάνοντας λίγα βήματα αντικρίζω τα λευκοντυμένα βουνά του Τροόδους και ευφραίνεται η ψυχή μου. Δεν είναι όπως παλιά φυσικά, τότε που έριχνε δυο-τρία μέτρα χιόνι, αλλά από το τίποτα καλό είναι και το λίγο.
Κατά τα άλλα, η επάνοδος στο νησί ήταν περιπετειώδης (λεπτομέρειες μάλλον αύριο), αλλά είχε και την πλάκα της. Είδα τους φίλους, τα είπαμε, τα ήπιαμε, τα ψευτοφιλοσοφήσαμε, κι ύστερα από ένα τετραήμερο ξεκούρασης ήρθα στο χωριό. Ήμουνα σχεδόν για πέντε μέρες χωρίς ίντερνετ (με εξαίρεση λίγα λεπτά κάθε νύχτα στη μπυραρία), αλλά εντάξει δεν παραπονιέμαι γι’ αυτό. Μια κάποια αποτοξίνωση τη χρειαζόμουνα. Φυσικά τώρα... τρέχω. Αλλά, θα φτάσω - δεν έχω καμία απολύτως αμφιβολία.
Από αύριο, κρύου και ύπνου επιτρέποντος θ’ αρχίσω τις αλλαγές και τις διορθώσεις στην Ερωτοδίνη, ύστερα θα ρίξω μια τελευταία ματιά στη Μήδεια και μετά βλέποντας και κάνοντας. Ιδέες υπάρχουν πολλές και χρόνος, προς το παρόν, απεριόριστος.
Καλώς σας βρήκα και πάλι!

Η εικόνα κλεμμένη από εδώ