Τετάρτη 11 Φεβρουαρίου 2009

Σαν Αποχαιρετισμός

Και να που οι τρεις μήνες κύλησαν σαν νερό και χάθηκαν σαν τίποτα, στο πουθενά, όπως όλα. Λες και ήταν μόλις χθες που έφτασα εδώ. Λες και το ξεμπλοκάρισμά μου και η συγγραφή της «Ερωτοδίνης» και η επανασυγγραφή της «Απολογίας της Μήδειας» δεν κράτησαν παρά δυο μόλις στιγμές, που τέλειωσαν πριν μία.
Σχεδόν θολές, σαν όνειρο, είναι τώρα οι αναμνήσεις από την Τσιανγκ Μάι. Νιώθω σάμπως για δώδεκα βδομάδες απλά καθόμουνα πάνω σ’ ένα σύννεφο και παρακολουθούσα το χρόνο να περνά. Κι όμως, κάθε άλλο παρά σπαταλημένος ήταν ο χρόνος αυτός. Έγραψα πολύ, διάβασα πολύ, γνώρισα νέους ανθρώπους, έμαθα καινούρια κόλπα, έπεσα λίγο, σηκώθηκα πολύ, εκνευρίστηκα και χαμογέλασα, μίλησα λίγο, άκουσα πολύ.
Στην τελική χαρές μονάχα έζησα εδώ, πολλές μικρές-μικρές χαρές (και μία θλίψη, που μου ήρθε από μακριά), και τώρα ετοιμάζομαι για την επιστροφή σ’ ένα τόπο που απ’ της καρδιάς μου τα βάθη αγαπώ, σε μια ζωή που ποτέ δεν μπόρεσα να συνηθίσω. Το μόνο που εύχομαι, καθώς ετοιμάζω για άλλη μία φορά τις αποσκευές μου, είναι να μπορέσω να κρατήσω την ορμή. Την ορμή που μ’ έσπρωξε σε πέντε βδομάδες να γράψω ένα βιβλίο, σε πέντε μέρες να ξαναγράψω ένα μονόλογο.
Θυμάμαι ακόμη, αν και αμυδρά, εκείνη τη μέρα που τέλειωσα την «Ερωτοδίνη». Ανταλλάζαμε απ’ το πρωί μηνύματα με τη θαλασσιά Μαρίνα και της έλεγα «σε τρεις μέρες τελειώνω το βιβλίο.» Κι εκείνη απορούσε: «Μα πώς μπορείς να ξέρεις;» Ήξερα, επειδή, έως εκείνη την ώρα, δούλευα σχεδόν με πρόγραμμα, έγραφα κατά μέσο όρο δυο χιλιάδες λέξεις καθημερινά. Εκείνο που δεν ήξερα ήταν ότι εκείνη την ημέρα θα είχα, αυτό που λένε, ρέντα και μέχρι το βράδυ θα έγραφα πεντέμισι χιλιάδες λέξεις, οδηγώντας έτσι, αβίαστα και με χαρά μεγάλη την ιστορία στο τέλος της. Κι ύστερα θα ένιωθα πολύ-πολύ ανακουφισμένος. Και μετά θ’ ακολουθούσε η αναπόφευκτη πτώση, αφού θα έχανα πια οριστικά κάποια απ’ τα φιλαράκια μου -της ζωής και της φαντασίας- με τα οποία ταξίδευα εδώ και εννιά χρόνια.
Αλλά κι εκείνη η πτώση δεν θα κρατούσε για πολύ καθώς, λίγες μέρες μετά θα ξανάπιανα στα χέρια μου την αγαπημένη Μήδεια, την ιστορία της οποίας θα αφηγούμουν και πάλι αιρετικά, κάνοντάς την ωστόσο λίγο πιο πλούσια, λίγο πιο ζωντανή.
Σαν τέλεψα και μ’ αυτή ήμουνα σίγουρος ότι τώρα πια θα ένιωθα απόλυτα άδειος, πώς δεν θα μπορούσα να καταπιαστώ με τίποτ’ άλλο, αλλά η μοίρα τα θέλησε αλλιώς, έτσι σύντομα θα πιάσω ξανά στα χέρια μου μια ιστορία παλιά κι αγαπημένη – μια ιστορία που ήταν αιχμάλωτη για καιρό πολύ κι ασφυκτιούσε, και θα της χαρίσω την ελευθερία της, θα τη βοηθήσω ν’ αναπνεύσει και πάλι, θα προσπαθήσω μέσα απ’ αυτή να δείξω την ομορφιά που κρύβεται πίσω απ’ τον πόνο, τη δύναμη πίσω απ’ τη θλίψη, τη ζωή πίσω απ’ το θάνατο. Χθες το βράδυ έμαθα τα νέα, κι ένιωσα μεγαλύτερη χαρά απ’ αυτή που με πλημμύρισε όταν τέλειωσα την «Ερωτοδίνη». Επιτέλους, σκέφτηκα. Επιτέλους, θα κλείσω όλους τους παλιούς λογαριασμούς.
Τελικά, παρόλες τις δυσκολίες που υπήρχαν και εξακολουθούν να υφίστανται, όλα πήγαν καλά. Η προηγούμενη χρονιά τέλειωσε όμορφα, η νέα άρχισε υπέροχα. Κι είμαι σίγουρος ότι τα καλύτερα έπονται.
Μ’ αυτές τις σκέψεις, αγαπημένη μου... Τσιανγκ Μάι, σ’ αποχαιρετώ! Κάποια μέρα, σίγουρα, τα μονοπάτια μας θα συναντηθούνε και πάλι.

15 σχόλια:

SummerDream είπε...

Είμαι σίγουρη ότι δεν θα είσαι και για πολύ καιρό μακριά απ'την αγαπημένη σου. Πάλι στην αγκαλιά της θα γυρίσεις για να σου δώσει ιδέες μοναδικές και την έμπνευση να γράψεις πάλι κάτι καινούριο.

Καλή επιστροφή!

✿ margarita είπε...

..τα καλύτερα έπονται!

Με το καλό να επιστρέψεις..να δεις και τις αμυγδαλιές που έχουν ανθίσει! :)

jacki είπε...

Επιστρέφεις και φέρνεις μαζί σου δώρα για μας.. Μια ερωτοδίνη και τη Μήδεια.. Θα μας κάνεις πιο πλούσιους.. Λυπάμαι για το φίλο που έχασες..
Περιμένω να εκδοθεί η Ερωτοδίνη.
Καλώς να ορίσεις.

Φαίδρα Φις είπε...

επιτέλους!
σε περιμένουμε με αγάπη

ξέρω ότι είναι γλυκόπικρα
αυτά τα ταξίδια της επιστροφής

σε φιλώ

Unknown είπε...

διαδρομές είναι όλα...

και συ τις προχωράς :)

φιλιά βρόχινα...

ruth_less είπε...

Καλώς να ορίσεις λοιπόν για να συμπληρωθεί ο κύκλος... ως την άλλη φορά πάλι που θσ αφεθείς στην αγκαλιά της αγαπημένης σου Τσιαγκ Μάι και... της Μούσας σου φυσικά.

mindstripper είπε...

...επιστροφή σ’ ένα τόπο που απ’ της καρδιάς μου τα βάθη αγαπώ, σε μια ζωή που ποτέ δεν μπόρεσα να συνηθίσω

Θα μου επιτρέψεις να το αντιγράψω σε ένα σκονάκι και να το κρατήσω στο μαγικό τσαντάκι του Σπορτ Μπίλυ που πάντα κουβαλάω μαζί μου, ε;
Φιλιά.

Roadartist είπε...

Πέρασαν 3 μήνες?? Σαν εχτές θυμάμαι όταν ανακοίνωνες ότι θα έφευγες.. κάθε τέλος και αρχή όμως δεν λένε?.. Ωραίο να αισθάνεσαι οτι τα καλύτερα έπονται :)

Orsalia είπε...

αφήνουν πάντα μια γλυκόπικρη γεύση αυτά τα ταξίδια...όμως και μια νοσταλγική διάθεση και μια άλλωτε κρυφή,άλλωτε απέραντη χαρά για τη μέρα της επιστροφής...!!!
Αυτό που κράτησα είναι
"Τα καλύτερα έρχονται"
τα ομορφότερα "ταξίδια" κοντεύουν!
Τα ομορφότερα¨"δώρα φτάνουν"
Λάκη,γράφεις πολύ όμορφα κι αυτό είναι ένα "δώρο" που εσύ το έχεις ήδη αποκτήσει! Να 'σαι πάντα καλά!

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

καλως να ορισεις πισω λακη μου!
κερδισες μονο και αυτο ειναι πλουτος,γιατι οι φανταστικοι σου φιλοι θα ζουν παντα μεσα σου και θα πλαθουν νεες ιστοριες...

νεραιδενια φιλακια!!!

Ανώνυμος είπε...

Συν τοις άλλοις, τόσες ώρες ταξίδι που το βάζεις?? Μόνο που το σκέφτομαι με πιάνει ταμπλάς!

Τι ωραία που είναι η ζωή... :)

Ανώνυμος είπε...

Ακόμη ένας κύκλος κλείνει. Εύχομαι τα καλύτερα για τον επόμενο. Καλή σου μέρα.

Καπετάνισσα είπε...

Αγκαλιές.
(Να) σε περιμένουνε.

Είν' όμορφα τα ξεκινήματα και ποτέ δίχως ματωμένα γόνατα. Ποτέ.

Οι τόποι κι ανθρώποι κατοικούν εντός.

Τα καλύτερα είναι πάντα μπροστά.

Ώρα καλή. Της επιστροφής.

stalamatia είπε...

Καλό γυρισμό να έχεις στα πάτρια εδάφη.

Chimaikon είπε...

Εσύ αφήνεις την Chiang Mai και εγώ το Chi Mai.
Καλό δρόμο να έχουμε!
Του αποχωρισμού, και του γυρισμού Του σφουγγαριού και του σουρωτηρίου.
:)

Να έχεις ένα όμορφο ταξίδι επιστροφής στην πατρίδα.