Τρίτη 10 Φεβρουαρίου 2009

Σ' αγαπώ απελπισμένα ΙΙ

Ένα ακόμη απόσπασμα από την πρώτη εκδοχή της νουβέλας "Σ' Αγαπώ Απελπισμένα"

Μόνο όταν κάναμε έρωτα ένιωθα ότι ζω πραγματικά, έπαιρνα ζωή απ’ τη ζωή του, φλόγα απ’ τη φλόγα του και απελευθερωνόμουν, έσβηνα το παρόν και το παρελθόν, απλά ήμουνα εγώ, και ήμουνα ευτυχισμένη. Τι όμορφο, τι θεϊκό πράγμα είναι το να σβήνει κανείς μέσα στον άλλο, να παίρνει φως απ’ το φως του, ανάσα απ’ την ανάσα του! Θύμησες, γλυκιές μου αναμνήσεις. Αλλά, μη νομίζει κανείς ότι ήταν όλα πάντα μέλι γάλα μεταξύ μας. Είχαμε και τους καυγάδες μας, καυγάδες μυθικούς - μα, κάπως ψεύτικούς θαρρώ - για πράγματα σημαντικά κι ασήμαντα, για τον τρόπο που έβλεπε ο καθένας μας απ’ τη δικιά του σκοπιά τη ζωή. Εκείνος πάντα αισιόδοξος, γαλήνιος, επέμενε με πάθος ότι η ζωή είναι ωραία, ένα ποίημα. Εγώ, αντίθετα δεν την έβλεπα με ρόδινα χρώματα. Οργιζόμουνα για χίλια δυο πράγματα, ήμουνα απαισιόδοξη. ‘Για δες που μας πάνε ρε οι άνθρωποι,’ κραύγαζα κάθε φορά που γινόταν λόγος για την παγκοσμιοποίηση, έβγαζα παθιασμένους λόγους για τη φτώχεια που επικρατεί αλλού… Εκείνος; Εκείνος με κοιτούσε μ’ ένα λιγάκι συγκαταβατικό χαμόγελο και μου έλεγε: ‘Εύκολο είναι να διαμαρτύρονται οι βολεμένοι, με τα κινητά τους τηλέφωνα, τους υπολογιστές, τα αυτοκίνητά τους και τις καταθέσεις στην τράπεζα, ειδικά όταν έχουν μπροστά τους ένα πιάτο γεμάτο φαϊ, ποτό, και οργίζονται μ’ αυτά που βλέπουν στη μικρή οθόνη…’ Ω, πόσο σε μισούσα - πόσο τον μισούσα - εκείνες τις στιγμές. Με κτυπούσε εκεί που πονούσα, αλλά πονούσα στ’ αλήθεια; δεν ξέρω. Του άρεσε να μιλά συνέχεια για τους επαγγελματίες επαναστάτες του σήμερα, τους βολεμένους του αύριο. Μου άνοιγε τα μάτια, αλλά με εξόργιζε. Τον αγαπούσα με πάθος, αλλά έτρεμα στην ιδέα ότι μπορούσε κάθε στιγμή, με τα πιο απλά του λόγια να με πληγώσει, και μάλιστα χωρίς να το θέλει. Τρελό, δεν είναι; Δεν μπορώ να πω με σιγούρια αν μαζί του πέρασα πιότερο καλές ή άσκημες στιγμές, εκείνο που ξέρω είναι ότι οι καλύτερες μου αναμνήσεις είναι απ’ την εποχή που ήμασταν ένα. Την εποχή εκείνη που μου χάριζε απλόχερα την αγάπη του, χωρίς να ζητά τίποτα από μένα, την εποχή που είχα δίπλα μου κάποιο στον οποίο δεν υπήρχε ανάγκη να μιλήσω για να με καταλάβει, που μπορούσε να με παρηγορήσει δίχως λόγια, να ζεστάνει την ψυχή μόνο και μόνο με την παρουσία του. Δεν ξέρω πόσοι και πόσες έχουν ζήσει κάτι τέτοιο, αλλά λέω με το χέρι στην καρδιά ότι, αν μπορούσα να γυρίσω το χρόνο πίσω, δε θα έκανα τα ίδια λάθη, δε θα τον έδιωχνα, δε θα τον έχανα. Τις στιγμές που ζήσαμε μαζί δεν τις αλλάζω με τίποτα, αλλά μετανοιώνω για τις στιγμές που έχασα τόσο καιρό μακριά του.


17 σχόλια:

Μαρια Νικολαου είπε...

Τι μας κανεις τωρα μεσημεριατικα...

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

Με το χέρι στην καρδιά.... μου αρέσεις απελπισμένα...
Και για να μην παρεξηγηθώ... σου δηλώνω και πάλι πως μπορεί να άργησα να το ανακαλύψω, αλλά είχα λατρέψει το μπλογκ σου εκείνο με τις ιστορίες σου

Φιλί κι Γλαρένιες αγκαλιές
(υ.γ. να μας θυμίζεις αποσπάσματα)

jacki είπε...

Μου θυμίζει λίγο το τραγούδι που λέει.. πόσο λυπάμαι τα χρόνια που πήγαν χαμένα.. Πριν να γνωρίσω εσένα, που πρόσμενα καιρό..
Καλό απόγευμα.

Ανώνυμος είπε...

Απίστευτους σθνειρμούς μου προκάλεσε το κομμάτι σου, απο ενα παλιό τραγούδι του Κώστα Χατζή με τίτλο " Ενα γράμμα", μέχρι απολογισμούς ζωής. Όχι , τις στιγμές δεν τις αλλάζει, αλλά ούτε και τη ζωή, οι στιγμές την έκαναν αυτό που είναι!
Την καλησπέρα και τα σέβη μου

Ανώνυμος είπε...

πακέταρε βρε

λιμανάκι είπε...

Απλά ήμουν εγώ και ήμουν ευτυχισμένη...

Τίποτα πιο όμορφο...

:)

Unknown είπε...

Τυχερός όποιος έχει τέτοιες στιγμές, έστω, να τις θυμάται μόνο.
Καλό βράδυ

ruth_less είπε...

Ναι, το έχω ζήσει... με τα αισθήματα ακριβώς που περιγράφεις και ναι, ο χρόνος δεν γυρίζει πίσω...
Καλή σου νύχτα Λάκη.

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

αχ βρε λακη...
οχι δεν υπαρχει τιποτα πιο ομορφο απο την απλη ευτυχια του να ζεις μεσα απο τον αλλο και για τον αλλο...
μισος και αγαπη ευκολα μπερδευονται σαν μας ξερει καποιος τοσο καλα ωστε να μιλας για μας...και αν εχει δικιο...

τιποτα πιο απλο ημουν ευτυχισμενη...

νεραιδενια φιλακια!!!

rose είπε...

Λάκη το δυσκολο ειναι οταν η μνημη της απωλειας φανταζει ολο και πιο κοντα

σε χαιρετω

Ανώνυμος είπε...

Πολύ καλό:)
Καλημέρες!

Thalassini είπε...

Δεν υπάρχει χειρότερο να αναζητάς τις στιγμές που δεν είχες...
Πολύ δυνατό!
Καλημέρα Λάκη μου!

✿ margarita είπε...

"Δεν ξέρω πόσοι και πόσες έχουν ζήσει κάτι τέτοιο, αλλά λέω με το χέρι στην καρδιά ότι, αν μπορούσα να γυρίσω το χρόνο πίσω, δε θα έκανα τα ίδια λάθη, δε θα τον έδιωχνα, δε θα τον έχανα. Τις στιγμές που ζήσαμε μαζί δεν τις αλλάζω με τίποτα, αλλά μετανοιώνω για τις στιγμές που έχασα τόσο καιρό μακριά του."

..με το χέρι στην καρδιά!

Καλημέρα Λάκη

Margo είπε...

"Δε θα έκανα τα ίδια λάθη" βασανιστική σκέψη, αδιέξοδη...
Αγάπη και μίσος... μαζί πορεύονται θαρρώ... Περιγράφεις τη κάθε σχέση Λάκη. Καλή σου μέρα.

lakis είπε...

Σας ευχαριστώ πάρα πολύ για τα σχόλια σας. Απ' ό,τι φαίνεται αυτή η ιστορία μιλάει σε πολλούς. Αν πάνε όλα καλά θα κυκλοφορήσει φέτος. Να'στε καλά.

Ανώνυμος είπε...

Τι μου θύμισες, τα έζησα εγώ αυτά αλλά δεν θα τα ξαναζήσω.... μου τον πήρε ο καρκίνος.

Ανώνυμος είπε...

Πάνω που είπα να αλλαξω σελίδα, πανω ειπα καινουργια αρχή ...... μνήμες ξυπνας .....
ΑΠΛΑ ΤΕΛΕΙΟ ...

ΥΣ. Με προλαβες στην ερωτηση για το ποτε θα κυκλοφόρησει ......