Τον αναζωογονούν οι
εξορμήσεις στη φύση, αφού του γεμίζουν τα μάτια με ομορφιά και τη φωτογραφική
με την κάπως λειψή της απομίμηση.
Οδήγησε για ώρες και ώρες
για να ’ρθει μέχρι εδώ και θα οδηγήσει άλλες τόσες για να επιστρέψει, αλλά αυτό
δεν τον χαλά – ποτέ του δεν τον χάλασε. Η κάθε στιγμή που ξοδεύει εδώ, η κάθε
στάλα ιδρώτα που έχυσε καθοδόν, η κραυγαλέα κούραση, το καθετί αξίζει τον κόπο.
«Η φωτογραφική μου είναι το
μοναδικό πράγμα που αποκάλεσα ποτέ Μωρό μου», λέει πού και πού και οι άλλοι
νομίζουν ότι αστειεύεται, αλλά δεν. Είναι το μωρό του επειδή τον ακολουθεί
παντού, γιατί μοιράζεται μαζί της σχεδόν τα πάντα. Κι επειδή τρέφει με ομορφιά
τις αναμνήσεις του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου