Μνημεία της Έμιλι Ντίκινσον

Ο θάνατος αποδίδει αξία σε κάτι

που το μάτι βιαστικά προσπέρασε,

αλλά ένα εξαλειμμένο πλάσμα

τρυφερά μας εκλιπαρεί

Ν' αναλογιστούμε μικρά δημιουργήματα

φτιαγμένα με κραγιόνια ή μαλλί,

λέγοντας "Αυτό ήταν που έπλασε με τα δάχτυλά της

την τελευταία φορά", εργασιομανής μέχρι

Που η δαχτυλήθρα έγινε πολύ βαριά,

κι οι βελονιές από μόνες τους σταμάτησαν,

και τότε παραδόθηκε στη σκόνη

πάνω στου ντουλαπιού τα ράφια.

Σ' ένα βιβλίο που έχω, κάποιου φίλου δώρο,

του οποίου το μολύβι, εδώ κι εκεί,

σημάδεψε τα μέρη που του 'δωσαν χαρά,

τα δάχτυλά του αναπαυτικά παραμένουν.

Τώρα όταν διαβάζω, δεν διαβάζω,

αφού διακεκομμένα δάκρυα

σβήνουν των σελίδων τις γωνιές

κι είναι πολύ ακριβές οι επισκευές.

Σε δική μου μετάφραση από τα αγγλικά.

Η εικόνα είναι παρμένη από εδώ