Άκου με όπως κάποιος ακούει τη βροχή,
όχι με προσοχή, όχι αφηρημένα,
ανάλαφρα βήματα, λεπτό ψιλόβροχο,
νερό που είναι αέρας, αέρας που είναι χρόνος,
η μέρα εξακολουθεί να φεύγει,
η νύχτα δεν έχει έρθει ακόμη,
σχεδιαγράμματα της ομίχλης
στης γωνίας τη στροφή,
σχεδιαγράμματα του χρόνου
στην καμπύλη αυτής της παύσης,
άκου με όπως κάποιος ακούει τη βροχή,
χωρίς να ακούει, άκου τι λέω
με μάτια ορθάνοικτα προς τα μέσα, αποκοιμισμένα
με ξύπνιες και τις πέντε αισθήσεις,
βρέχει, ανάλαφρα βήματα, ένα μουρμουρητό συλλαβών,
αέρας και νερό, λέξεις δίχως βάρος:
ό,τι είμαστε κι είμαστε,
οι μέρες και τα χρόνια, αυτή η στιγμή
αβαρής χρόνος και βαριά θλίψη,
άκου με όπως κάποιος ακούει τη βροχή,
η υγρή άσφαλτος λάμπει,
ατμός αναδύεται και απομακρύνεται,
η νύχτα ξεδιπλώνεται και με κοιτά,
εσύ είσαι εσύ και το κορμί σου από ατμό,
εσύ και το πρόσωπό σου της νυκτός,
εσύ και τα μαλλιά σου, αβίαστη αστραπή,
περνάς το δρόμο και εισέρχεσαι στο μέτωπό μου,
υδάτινα βήματα μπρος από το βλέμμα μου,
άκου με όπως κάποιος ακούει τη βροχή,
η άσφαλτος λάμπει, περνάς το δρόμο,
είναι η ομίχλη, περιπλανιέσαι στη νύχτα,
είναι η νύχτα, κοιμάσαι στο κρεβάτι σου,
είναι το φούσκωμα των κυμάτων στην ανάσα σου,
τα υδάτινά σου δάχτυλα βρέχουν το μέτωπό μου,
τα φλογισμένα σου δάχτυλα καίνε τα μάτια μου,
τα αέρινά σου δάχτυλα ανοίγουν ματόκλαδα χρόνου,
μια πηγή οραμάτων και αναστάσεων,
άκου με όπως κάποιος ακούει τη βροχή,
τα χρόνια περνούν, οι στιγμές επιστρέφουν,
ακούς τα βήματα στο διπλανό δωμάτιο;
όχι εδώ, ούτε εκεί: τα ακούς
σε κάποιο άλλο χρόνο που είναι το τώρα,
άκου τα βήματα του χρόνου,
του εφευρέτη τόπων αβαρών, του πουθενά,
άκου τη βροχή που τρέχει πάνω στην ταράτσα,
η νύχτα είναι τώρα περισσότερο νύχτα στο δάσος,
η αστραπή φώλιασε ανάμεσα στα φύλλα,
ένας αεικίνητος κήπος έρμαιος - μπες μέσα,
η σκιά σου καλύπτει αυτή τη σελίδα.
Σε δική μου μετάφραση από τα αγγλικά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου