Το δωμάτιό μου κι αυτή η
απόσταση,
που ξυπνούν σ' αυτή τη γη
που σκοτεινιάζει,
είν' ένα. Είμαι μια χορδή
τεντωμένη κατά μήκος μιας
βαθιάς
ογκούμενης απήχησης.
Τα πράγματα είναι βιολιών
σώματα
πλήρη ψιθυρίζουσας
σκοτεινιάς,
όπου τα δακρυσμένα των
γυναικών όνειρα,
όπου οι εχθροπάθειες
ολάκερων γενεών,
ανασαλεύουν στον ύπνο
τους…
Πρέπει να εξαπολύσω
τους αργυρούς κραδασμούς
μου: τότε
όλα που βρίσκονται από
κάτω μου θα ζήσουν,
κι οτιδήποτε εκτραπεί σε
κάποια πράγματα
θ' αναζητήσει το φως
που πέφτει ασταμάτητα απ'
το χορευτικό μου τόνο
μέσα στις παλιές αβύσσους
γύρω απ' τις οποίες ο
ουρανός ογκώνεται
δια μέσου στενών
ικετευτικών
ρήξεων.
Σε δική μου μετάφραση από τα αγγλικά.
Η εικόνα είναι παρμένη από εδώ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου