Τραγούδι της Tzŭ-Yeh

Την εποχή που οι ανθοί

Πέφτουν απ' τη κερασιά,

Κάποια μέρα που τα κίτρινα πουλιά

Φτερούγιζαν στα κλαδιά

Είπες ότι πρέπει να σταματήσεις,

Επειδή το άλογό σου είναι κουρασμένο,

Κι είπα ότι πρέπει να φύγω,

Αφού οι μεταξοσκώληκές μου είναι νηστικοί.

Όλη τη νύχτα δεν μπορούσα να κοιμηθώ

Εξαιτίας του σεληνόφωτος στο κρεβάτι μου.

Άκουγα συνεχώς μια φωνή να καλεί

Από το πουθενά, τίποτα δεν της απάντησε "ναι".

Θα κουβαλήσω το παλτό μου και δε θα φορέσω τη ζώνη μου˙

Με άβαφα τα φρύδια θα σταθώ στο μπροστινό παράθυρό.

Το κουραστικό μου μεσοφόρι εξακολουθεί να πλαταγίζει εδώ κι εκεί˙

Αν ανοίξει λίγο, θα ρίξω την ευθύνη στον ανοιξιάτικο αγέρα.

Άκουσα ότι η αγάπη μου θα πήγαινε στο Γιανγκ-σιου

Και πήγα μαζί του μέχρι το Σιου-ου-σιαν.

Για μια στιγμή όταν με κράτησες σφικτά στα τεντωμένα μπράτσα σου

Νόμισα ότι το ποτάμι ακινητοποιήθηκε κι έπαψε να ρέει.

Έχω φέρει το μαξιλάρι μου και είμαι ξαπλωμένη στο βόρειο παράθυρο,

Έτσι, έλα και παίξει μαζί μου για λίγο.

Με τόσους πολλούς καβγάδες και τόσα λίγα φιλιά

Για πόσο καιρό ακόμη θαρρείς η αγάπη μας θ' αντέξει;

Κινέζικο ποίημα του 4ου αιώνα, σε μετάφραση από τα αγγλικά. Κανείς δεν είναι σίγουρος για την πραγματική ταυτότητα της ποιήτριας.

Η εικόνα είναι παρμένη από εδώ.