Η ασυλία της Κίνας

Στον ένα χρόνο που λειτουργεί αυτό το μπλογκ δεν καταπιάστηκα ποτέ με την πολιτική, αφού υπάρχουν άλλοι άνθρωποι, πιο εύγλωττοι και περισσότερο κατατοπισμένοι από μένα, για να το κάνουν. Τον τελευταίο καιρό, ωστόσο, ένιωθα μια μικρή οργή να φουντώνει μέσα μου για την ιδιότυπη ασυλία, της οποίας χαίρει η Κίνα, και που έγινε πιο αισθητή στη διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων. Ήθελα να γράψω κάτι γι' αυτήν, αλλά ευτυχώς με πρόλαβε ένας άνθρωπος του τύπου, του οποίου τις απόψεις και την πένα εκτιμώ. Διαβάζω, λοιπόν:

Τώρα που οι Ολυμπιακοί τελείωσαν, ο καθένας θα πει τα δικά του. Ωραίοι, ψεύτικοι, άψογοι, άσχημοι. Η αλήθεια είναι ότι ήταν λιγάκι ψεύτικοι. Τα βεγγαλικά της τελετής έναρξης τα είδαμε μόνο εμείς στην ΤV. Το κοριτσάκι που τραγούδησε την «Ωδή στην πατρίδα» ήταν «ψεύτικο». Οι πενήντα πέντε εθνικές μειονότητες της Κίνας, που παρέλασαν στο γήπεδο, ήταν ψεύτικες. (Μετέπειτα μαθεύτηκε ότι ήταν ηθοποιοί της Galaxy Children Αrt Τroupe, μιας καλλιτεχνικής ομάδας που αποτελείται αποκλειστικά από την επικρατούσα εθνικότητα Χαν). Κάποιες φορές οι θεατές ήταν ψεύτικοι. Αυτούς που είδαμε στην ποδηλατοδρομία, π.χ., ήταν κομπάρσοι που μεταφέρθηκαν εκεί με στρατιωτικά φορτηγά. Πράγματα που συμβαίνουν, παρ΄ όλα αυτά, γιατί κανείς δεν είναι τέλειος. Αυτούς τους Ολυμπιακούς Αγώνες θα τους θυμόμαστε, ειδικά στην Ελλάδα, για την ντόπα. Τώρα, πλέον, ξέρουμε τι σημαίνουν. Η χώρα που τους φιλοξενεί δείχνει σε όλο τον κόσμο πόσο «δεν μασάω» είναι. Οι σπόνσορες λύνουν και δένουν. Οι αθλητές είναι διατεθειμένοι για κάθε είδους ηθικούφαρμακευτικού συμβιβασμού, αρκεί οι θυσίες τους να ανταμειφθούν και να αποκτήσουν δόξα και χρήμα. Αυτά, πάντως, είναι πράγματα που συνέβαιναν και παλαιότερα. Η ανθρωπότητα ποτέ δεν υπήρξε τέλεια. Αυτοί οι Ολυμπιακοί Αγώνες ήταν ξεχωριστοί γιατί πέτυχαν τον ιστορικό συμβιβασμό ανάμεσα στον κομμουνισμό και τον καπιταλισμό.

Η συνέχεια στα Νέα